Santxa
Aizpea Goenaga
Santxa
Aizpea Goenaga
Euskaltzaindia / BBK, 2006

 

BIGARREN ESZENA

 

engraxi, urraka eta santxa eszena tokiaren alde batetik aterako dira. Desagertu orduko, beste aldetik, hiru kaikuak sartuko dira.

 

1. KAIKUA: Hona, hona... zatozte, hau toki lasaia da, hara, zuhaitz honek itzal ederra ematen du gainera!

2. KAIKUA: Hemen paper batzuk daude.

3. KAIKUA: Zuk leitzen ba al dakizu, ala?

1. KAIKUA: Jakinen ez dut bada! Hara hemen esaten du (irakurtzeko plantak eginez, paperak hartu eta 1. kaikua eskutik hartu eta errezitatuz)’

                        “O, ene amore kuttuna

                        o, ene laztana

                        hainbeste egun zugandik urrun

 

1. kaikua eta 2. kaikua antzerkia egiten hasiko dira.

 

3. KAIKUA: Isilduren ote zarete, zer nahi duzue egur gehiago jaso?

1. KAIKUA: Ez, ez, (adarra joaz) otoi, arren, jaun agurgarri hori, berorren esanetara... zer nahi du, nagusi jaunak?

2. KAIKUA: Tira, ekar ezak txirula, musikak piztiak baretzen omen ditik-eta!

 

Bata txirula joaz hasiko da, eta bestea berriz, kantari, hirugarren kaikua ere kantuan jarriko da.

Kopla hauetan, santxak Urbano ii.arekin izandako solasaldiaren berri emango da.

Baita Garcineida izeneko liburuaren berri ere emango da, alegia, santxak Urbano ii.ari Erromara egindako bisitaldian jaso eta jasan zuena kontatzen da; bertan ikusitako aberastasuna, bizioa, eta gehiegikeria. Eta santxak berak, Urbano ii. eta bere hiru laguntzaileekin izan zuen eztabaida biziaren berri ematen da. Liburu hau Garcineida (ustez) santxak berak idatziko du. Eta hiru kaikuek honi buruz ere kantatuko dute.

 

Doinua: Sorterriko koplak

 

                        Artzapezpikua aurren

                        Santxa kondesa ondoren,

                        fede oneko bi erromesak

                        Erromara heldu ziren.

 

                        Pedro deunaren elizan

                        otoitzean ziren izan

                        Jaunaren nahiaz Aita Santuak

                        bere etxean har zitzan.

 

                        Fedea esperantza haina,

                        Santxak argi zuen baina,

                        zergatik ezin zitekeen izan

                        emakumea gotzaina?

 

                        Elizaren jauregian

                        bekatua aurpegian

                        Aita Santua aurkitu zuten

                        bakanal baten erdian!

 

                        Hura ardo edatea!

                        Hura arkume jatea!

                        Halako zerbait izan behar zen

                        infernuan egotea.

 

                        Zanga-zanga, zurrut-zurrut,

                        baziren han gotzain batzuk,

                        Jesusen ama salduren zuten

                        ardo arroa baten truk.

 

                        Hitz soil bat egin baino lehen

                        Urbanok “aski” zioen,

                        inon zerurik baldin badago

                        bera ez da han sarturen!

 

                        Besteontzat predikatu

                        eta beretzat bekatu,

                        konfesatzeko grazia balu

                        baleukake zer kontatu!

 

                        Arrunt penatu zen Santxa

                        hura aldarte mudantza!

                        Egun berean galdu zituen

                        fedea eta esperantza.

 

                        Akabo solasaldia,

                        guztiz galdu zen ardia.

                        Arlote mozkor tripaundi bat da

                        Elizaren gidaria!

 

                        Erromako putre denen

                        berri izateko hemen,

                        Gartzianeidak zabalduren du

                        Elizan egia zein den.

 

                        Egun hartan gertatua,

                        paperean iltzatua,

                        jendeak jakin dezala nor den

                        Urbano Aita Santua.

 

(Koplak: Xabier Paya)