III. AGERRALDIA
(arantxa, iņaki eta jon, gehi begiralea)
begiraleak kanpotik jokagelako atea joko du. arantxa eta iņaki, bat-batean zutituko dira.
IŅAKI: (Lagunei) Begiralea izango da!
BESTE BIAK: Aurrera!
BEGIRALEA: (Haserre) Nola zaudete ordu honetan hemen? Ez al dakizue debekatuta dagoela! Lege ez al duzue aintzakotzat hartu behar.
JON: Gatazka dugu. Kezkaturik gaude.
BEGIRALEA: Legea ala zuen gogoa?
ARANTXA: Hori ez da gu kezkatzen gaituen arazoa.
Legea betetzeko prest gaude.
BEGIRALEA: Orduan, zertan zaudete hemen legearen aurka?
ARANTXA: Berori entzuna da: inkomodo astunean ez dutela behartzen lege positiboak...
BEGIRALEA: Zuen kasua hortan dagoela? Subjetibismoa da hori! Nonnahi eta nolanahi inkomodo astuna aurkitzen duzue.
JON: Gure kasuan ez al zaio hala denik iruditzen?
BEGIRALEA: Nik ez nuke legerik hautsiko.
JON: Ez digu axolik berorek egingo zuena ezagutzeak, epaiketa objetibo bat bilatzen dugu.
BEGIRALEA: Legeak ez daude txantxetarako eginak.
ARANTXA: Duintasunpean dagoen legea behar dugu.
BEGIRALEA: Legeak oro horrela sortu ohi dira.
JON: Orduan garbi dago duintasuna galtzean soberan daudela.
BEGIRALEA: (Lasai jardunez eta ahotsaren doinua aldatuz). Mesedez, erretira zaitezte! Berriz ez dadila horrelakorik gertatu! (Berehala hiru gazteak kanpora doaz)