—3—

 

1. ARMIARMA: Bilduta

            xinaurriek lehoina garait dezakete.

 

2. ARMIARMA: Gerra nahi badu...

            ez du bakerik izango!!

 

alpontxok hartuko du kontakizunaren ardura, hasieran behintzat.

 

ALPONTXO: Ez zen giro Ehundegi Zaharreko biltegi hondatuaren barruan.

            Ez zen giro.

            Inguruotako armiarmak ziren bertan bilduak.

            Gerrarako deiak zituen ekarriak batzarrera.

 

1. ARMIARMA: Gaueroko erasoak zuen errua:

            hankabiko emearen sakonetan hondoa jo eta etenik gabe ia

            kanoia atera

            eta isurigarrizko txizkizioa egiten zuen arrak

            amaraunen kaltetan.

 

ALPONTXO: Erregela betea zen berriz ere:

            ez ditu gorrotoak gerrak sortzen

            bake zikinak baizik.

            Honek bai gorrotoak sortu nonahi.

 

            Zalantzak egon ziren hasieran hala ere.

            Armiarma batzuen ustez

            erasoa

            bai

            begi bistakoa zen

            sareetan sortutako kalteak bistakoak ziren moduan

            baina ez zegoela zertan bide txarretik hartu behar

            agian.

 

1. ARMIARMA: Baliteke inongo asmo txarrik ez egotea...

 

2. ARMIARMA: Inongo asmo txarrik gabe?

            Ezjakinean?

            Bai zera, eta guk sinetsi!

 

1. ARMIARMA: Zergatik ez?

            Ezjakintasuna baino gauza setatiagorik ez dago.

            Baliteke aurrez pentsaturiko ekintza ez izatea

            ezin menderatuzko behar bat-edo...

 

2. ARMIARMA: Ez da inprobisaziorik hor

            zehatz eta zorrotz errepikatzen du eraso bera gauero:

            kanoia atera

            eta norabide guztietara destatuz

            egiten du tiro.

            Ez du hutsik egiten!

 

1. ARMIARMA: Dena dela...

 

2. ARMIARMA: Dena dela

            emeak dauka hor erru gehien.

            Goia jo eta gero

            arra zuen afaldu beharrekoa!

 

ALPONTXO: Ai ene...

            armiarma emeek senak agindutakoari tinko.

 

2. ARMIARMA: Irentsi!

            Horixe zuen egin beharrekoa.

            Ez da bakarrik maitasuna ulertzeko modua

            arrazoi praktikoak ere badaude:

            arrak irentsi ezean

            bateko urrea gauza txikitzat hartzen dute azkar gero hauek

            (arrari zorrotz begira) beren buruarekin konparatuta!

 

ALPONTXO: Beroaren berotasunean beste gerra bat pizteko sua

            zabaldu zen oso laster:

            baten aitzakian, bi.

 

1. ARMIARMA: (Isilik geratu ezin) Bateko urrea, bateko urrea...

            Zuek bai txotak!

            Bastoikoak edo ezpatakoak

            hortxe zalantza ñimiñoa!

 

ALPONTXO: Zentzu komunak bere legea ezarri zuen hala ere:

            partekatutako etsaiak zekarren arrisku handien.

 

2. ARMIARMA: Zerbait egin behar dugu...

 

1. ARMIARMA: Baina zer?

 

ALPONTXO: Inteligentzia zerbitzuek

            horiexek, inteligentzia zerbitzuek behar zutela lehentasuna

            erabaki zuten.

            Inteligentzia baino xaboi hoberik ez zegoela

            iluna garbitzeko.

            Erabaki eta ekin.

            Esploratzaile komandoak osatu

            espia sareak antolatu

            eta gasolindegia aldera abiatu zen espedizioa

            handik etortzen baitzen erasoa.

            Ez zen falta hotsandiko agurrik

            ez negar-lanturik

            ez desertorerik.

 

            Eta abiatu.

 

            Errepide nagusian hil ziren espedizio taldeko kide gehienak:

            hura gurutzatu nahi

            eta bertan gurutziltzatuta geratu

            nahi gabe

            baina bertan gurutziltzatuta geratu.

            Gurutzatu, gurutziltzatu...

            Patuak hitz aukeraketan nahastu?

            Harritzekoa ere ez litzateke izango

            patuak beti egiten baitu oker azkenerako.

 

            Bi esploratzaile baino ez ziren salbatu

            agindutako taktika eta estrategia eta plan guztiak pikutara, alegia.

            Lanari ekin zioten hala ere

            zortzi begiak irekita bakoitzak

            guztira hamabost

            —begi okerrik ere badago araknido jendearen artean—.

 

            Denbora igaro

            eta joandakoen berririk ez.

 

            Ehundegi Zaharreko biltegian

            eskaria asebete ezinik zebilen etsipena:

            Sherezaderen uiuiuiek

            aurrealdea altxatu

            kilikatu

            eta bizitu egiten zuten Alpontxoren grina

            bizitu eta biziotu:

            gau bakar batean ere ez zuen kale egiten gizonak!

            Ekumeniko fina

            ez kristauen ez musulmanen jairik ez zuen gordetzen.

            Haragiak gaixotua zuen?

            Larrua larruaren kontra, antza, beste medizinarik ez zuen ezagutzen.

 

            Halako batean baina...

 

1. ARMIARMA: Akabatu nahi gaituzte! Akabatu nahi gaituzte!

            Martxan dago sarraskia!

 

ALPONTXO: Ufa eta ufa baina

            esploratzaileetako bat itzuli zen azkenean.

            Hanketatik, hiru bat galduta

            beste guztiak harian korapilatuta.

            Begiokerrak, orain bi.

            Beste esploratzailea?

            Bestea

            auto batek ezustean harrapatu eta errepidean geratu zen

            ez hilik

            bizi-bizirik:

            bizi eta zurt

            zur eta lur

            “bi zaldiko” baten aurreko fokuari pega-pega eginda

            Hanburgorako bidean.

 

1. ARMIARMA: Den-dena ikusi dugu lagunak eta biok!

 

ALPONTXO: Inprimatu gabe bota zuen gerra-txostena:

            nola gasolindegian ziren infiltratu aurrenik

            nola bertako zokoak eta bazterrak miatu eta usnatu

            eta nola ezer aurkitu ez.

            Nola handik alde egin baino lehen komunetara sartu leihotxo ziztrin batetik

            nola dona-dona-katona egin

            eta hankabiko emeen aldea lagunari tokatu

            eta dena garbi samar han...

 

1. ARMIARMA: Arriskuan sentitu zuen bere burua lagunak

            halako garbitasunak

            etsaia hurbil zegoela esan nahi baitzuen.

 

ALPONTXO: Nola orduan

            txanda bete gabe uzteko proposamena egin berak

            hankabiko arren komuneko atearen aurrean egin berak

            baina lagunak ezetz

            ezetz

            eta ezetz

            koldar hori

            eta arren txokoan sartu zela bera orduan, ze erremedio

            halako beldurrak hartuta baina sartu

            ezen

            hurbil egon zitekeen etsaia

            atearen bestaldean bertan adibidez

            hantxe bertan egon zitekeen

            zain

            gurutze berdea eskuan

            ate azpiko zirrikitutik zomorroak sartu eta akabatzekoa listo

            eta horregatik ez zuen sartu nahi

            baina nola lagunak zortzi hankekin bultzatu...

            Baina uf

            zer nolako lasaitu ederra

            barrura sartu

            eta zoru guztia zipriztinez beteta ikustean

            zer nolako zipriztinak gainera

            errekatxo txikiak sortzen zituztela ia

            plisti-plasta ibiltzeko modukoak

            —zortzi hankan, pentsa, zer nolako plisti-plasta kopurua!

            zer nolako plazer kontaezina!—

            horregatik

            halako kuxidadea ikusi

            eta etsairik gutxi han

            horrela pentsatu zuela.

 

1. ARMIARMA: Baina oker nengoen.

            Hankabiko bizardun bat sartu

            kanoia atera

            eta tiro egin zuen

            tiro luzea gainera

            erruz eta gogotik egindakoa

            aurpegiko irriño esanezinezkoak ez zuen gezurrik esaten.

            Eskerrak ez ninduela ikusi

            bestela, glub!

            Glub!

            glub!

            glub eta glub!

 

2. ARMIARMA: (Txostena entzuten ari den jeneralaren plantan)

            Zergatik glub?

 

1. ARMIARMA: Horixe bera galdetu zidan lagunak.

            “Zergatik?”, erantzun nion

            “Hau tiroan entrenatzeko lekua duzu, motel, jo-puntua eta

            guzti dute jarria!”

 

            Bizardunari begira nengoela

            orduan hartu nion susmoa:

            armiarma bati egiten ziola tiro!

            Baina ez benetako armiarma bati

            ez

            ez

            ez

            armiarma baten kalkomaniari baizik

            komunean itsatsita zegoen armiarma baten kalkomaniari!

            Horixe hartu nion susmoa.

 

2. ARMIARMA: Eta?

 

1. ARMIARMA: Ia ezabatuta zegoen.

            Ez zegoen garbi benetan armiarma batena zen edo ez.

            Jakina

            horrenbeste eraso eta tiro!

 

ALPONTXO: Kasua argitzearren

            datu gehiago biltzearren behintzat

            esplorazioarekin jarraitzea deliberatu zuten bi esploratzaileek.

            Gasolindegia utzi

            eta aldameneko beste zera hartara egin zuten

            Klub delako hartara

            Oasis zuen izena

            sarrerako goialdean ñir-ñir egiten bazekien neoizko palmondo bat zeukanera.

 

            Bertan ikusitako guztiak ez dira orain hemen errepikatu behar.

            Denak zirela Sherezade han barruan

            denak xegixegixegi hasperentxoka

            denak oihuiuiuiu

            denak di-da, errepidean autoak bezala

            muntatze katean torlojuak azkoinetan bezala

            Ford eta Taylor lantegi berean...

            Monturatik jaitsi eta komunerako bidea hartzen zutela zaldunek

            horixe giza arrasto bakarra.

            Zaldunek komunerako bidea hartu

            eta haien atzetik kirika bi esploratzaileak

            hamabost begi

            eta hala ere gutxi

            argi gorrixkako pasabide ilun haietako arriskuei aurre egite aldera.

 

1. ARMIARMA: Hankabiko arren komunera sartu eta hura eztenkada!

            Tiro eremu oso bat prestatua zuten han!

 

ALPONTXO: Gerra berri baterako prestakuntzan al datza gerlariaren atsedena?

 

1. ARMIARMA: Paretaren kontra

            ez bat eta ez bi, gasolindegian bezala

            jo-puntu zerrenda osoa dute jarrita!

            armiarma bat amaraun eta guzti bakoitzean.

            Hankabikoak sartu

            jo-puntuetako baten aurrean jarri

            kanoia atera

            eta hantxe deskargatzen dute munizioa

            barruko karga guztia!

 

2. ARMIARMA: Horrenbesteko herra al digute?

            Zer kalte egin diegu guk?

 

1. ARMIARMA: Herra?

            Pentsa

            atso zahar bat dute horretarako propio!

            Hainbeste tiro eta eraso jo-puntuetako baten irudia ezabatzen denean...

            atsoa etorri

            eta beste kalkomania bat jartzen du aurrekoaren lekuan!!

 

2. ARMIARMA: Ai ene!

            Gure aurkako konplot unibertsala ez al da izango?

 

ALPONTXO: Isilik geratu ziren.

            Luze isilik.

            Tamainako izugarrikeriak

            tamainako hausnarketa haria behar du

            armiarmen baitan habia egiteko.

 

2. ARMIARMA: Gerra baten aurrean gaude, dudarik gabe...

            eta tipo horretan dago gure gerra frontea.

 

1. ARMIARMA: Kanoi zikin hori moztu

            edo deuseztatu gutxienez

            horixe bera egin behar duguna!

 

ALPONTXO: Alpontxok ez zekien

            tira, Alpontxok...

            (Bere buruaz ari dela adierazteko keinu bat eginez) Beno, bai...

            Alpontxok ez zekien

            baina armiarma koloniaren jomugan

            zegoen bere kalkomania.

 

2. ARMIARMA: Bai

            baina nola?

            Nola egin gerra gu baino askoz indartsuagoa den etsai bati?

 

ALPONTXO: Hori beste kontua zen

            inork ez kontatua oraindaino.

            Literaturak dauka errua

            gauza praktikoetarako ez duela balio.

            Literatoak errugabe?

 

1. ARMIARMA: (Atzerriko armiarmaren plantan) Um formigueiro pode vencer um leão.

 

ALPONTXO: Urrutitik iritsia zen ahotsa

            kamioi baten azpikoetan heldua omen

            Ehundegi Zaharrean harilkatzen zuen orduz geroztik.

 

1. ARMIARMA: Horrelako batekin jantzia du papera

            lá

            na minha terra

            zahar mago batek.

 

2. ARMIARMA: (Bertako armiarma baten plantan) Mago zaharra,

            motel

            mago zaharra esaten da egoki.

 

1. ARMIARMA: Pode

            sim

            também.

 

2. ARMIARMA: Mago bati kasu egin behar orain?

            Horixe besterik ez genuen behar

            kontu nahikorik ez, eta orain magia!

 

ALPONTXO: Haserre keinurik ez zen falta...

 

2. ARMIARMA: Horretan nork sinetsi behar?

 

ALPONTXO: “Um formigueiro pode vencer um leão”.

            Kontua edo ez kontua

            magia edo potagia

            lehoia nola garaitu

            horixe zuten erronka.

            Tarantularik ez zegoen haien artean

            talenturik... are gutxiago?

            Gizonak kanoia

            araknidoek... misilak?

            Eztabaida teknikoa ere bazen.

 

2. ARMIARMA: Izatekotan

            mihis...ilak izan beharko, ezta?

            Zer, bestela?

            mihis...eak baino ez dakigu guk egiten

            mihiseak

            zetazko hariaz

            lan isil-isilean.

            Edo ez?

 

ALPONTXO: Aho batez onartuta hori

            mihis...ilka egingo zutela guda

            aho batez elkar errepikatu zuten oinarrizko galdera hala ere:

            zehatz-mehatz

            nola egingo zioten aurre etsaiari?

 

2. ARMIARMA: Paperak ez zuen horretaz ezer jantzita?

 

1. ARMIARMA: Realmente, não posso dizer...

            biluzik utzita zegoen hori.

 

2. ARMIARMA: Hortxe dago erantzuna orduan!

 

ALPONTXO: Biluzik egin beharko zioten aurre!

            Garbiagorik ez zegoen!

            Minotauroa labirintoan bezala

            lerroen artekoetan dago askotan

            testuaren esentzia.

            Isilunetan

            musikaren harmonia onenak.

            Onerako eta txarrerako.

 

            Bat etorrita denak

            bilera aktan jarri

            eta lanera.

            Gerrara.

            Ez itxaropenez.

            Horretan sinesten zutelako baizik.

 

2. ARMIARMA: Itxaropena

            badakizu...

            itxaro hasieran

            pena bukaeran.

 

ALPONTXO: Azkenerako, armiarmategi bihurtua zuten biltegia.

            Armiarmategi, zentzu benetakoenean.

            Eta lana harilkatzeari lotu ziren.

            Lan isil-isilari.

            Arma top-sekretuari.

            Etsaiak ez du inoiz jakin behar.

            Planoak

            pentsamenduaren bidez esaten zituzten elkar.

            Aginduak

            ezta eman ere.

 

            Gehiago ezin dut zehaztu.

 

1. ARMIARMA: Um formigueiro pode vencer um leão...

 

2. ARMIARMA: Horixe.

            Bilduta

            xinaurriek lehoina garait dezakete!

 

Ilun.