HIRUGARREN ATALA
Kafe Loidxien, hau da bixentaren tabernaren atarian daude hiru mosketeroak. pernando, lepoan eskuak josita dituelarik, anixeto, makila gainean erdi lo eta alkondaraz, alde batera eta bestera begira, espia baten bila edo.
PERNANDO: Ez dot ulertuten.
ANIXETO: Ba argi dau.
PERNANDO: Udaletxean, alkatie ez da gobernantie?
ANIXETO: Artez.
PERNANDO: Ta alkatiek ezin dauz legiek imini?
ANIXETO: Zuzen.
PERNANDO: Ta alkatie ez da legie?
ANIXETO: Klarisimamente.
PERNANDO: Ta orduen zetako osti ezin zu gizonak, andran gainetik agindu behar dogunaren lege bat imini?
ANIXETO: Ze hori legie ez dau inon be!
PERNANDO: Klaro ezetz. Bermio izango da lehena.
ANIXETO: Ba igual... (bixenta urteten da ate atarira, anixetok ikusten dau) Ezin da. Andrak gure gainetik dauz ta listo.
PERNANDO: Anixeto koño, zu legie zara ta pakie imini nonon!
ANIXETO: Kita, kita, kita, kita, kita kita... Hau asuntua ezta geidxau berotuko.
MAITANE: Egunon bihotzas! (Etxeko batagaz jantzita dagoen andra bat agertzen da ikuslegoaren pasilo erdian)
PROLOGO: ¡Un momento! ¡Un momento! ¡Paren todo esto! Creo que la mayoría de los espectadores ignoran lo que en este momento transcurre sobre el tablado. La imagen que ustedes tienen sobre esta nueva manifestación física de una idea ficticia que invade la obra es la de una señora antigua. Sin duda, el resto de manifestaciones físicas de distintas ideas ficticias que apoderan el escenario no opinan de igual modo que ustedes. Observen atentamente al género masculino que se está amotinando; esos racionales seres para los que la mujer es una preocupación menor que en su escala de valor esta situada justo antes del acto de respirar y continua al acto de beber el fruto de la uva riojana. Observen asimismo las glandulas salivares de dichos sujetos que han comenzado a segregar desaforadamente. Para mayor comprensión de la trama, y aunque con ello rompa un poco con la imagen cronólogica que el autor pretendía dar, rogaré a esta nueva manifestación física de una idea ficticia que invade nuestro sainete, que tome una nueva imagen más top para amenizar el entretejo histórico. Por favor, si es tan amable...
maitanek bata eta erruloak kentzen ditu gainetik eta minifalda bat eta top bategaz jantzirik geratuko da. maitane sartzen da eta musika oso erotikoa entzuten da. Dantza egiten duen artean, agripina, dominga eta ramonik bixentarekin topo egiten dute. Umeak piperra eskutan du oraindik. gizonak ez dira ohartzen.
PERNANDO: Redios! Hori dok okela ta ez nire andriek lapikora botaten dauena!
MAITANE: Ay, zenbat gizon zauzien bakarrik gaur! Ni pe bakarrik nau, ta ez nau bape graxiosa...
BIXENTA: Ez, graxiosa ez zauz. Lodi zauz.
ANIXETO: Zer dakozu ba.
MAITANE: Ba eztakit, uste dot sukarra dakotela...
AGRIPINA: Nik bakitz non dakozuzen zuk sukarra ta azgurek, bai.
ALKONDARAZ: Beitu zu temperaturie zelan dakozun?
MAITANE: Ez, baina barruen dakot bero bat... hain bero naiz... eta kanporik be... puf! Arropa kenduko lekidoten, baina makal makal nau, ta nik bakarrik ezin izango dot kendu nonok eingo balekit. Zuek ez zarie bero?
PERNANDO: Maitane, edan eizu garagardo pixkat.
ALKONDARAZ: Ez, ez... utzieizu garagardue.
BIXENTA: (Barrutik botilla ekarri dau) Hau ardaue akaba ein beharko zuie.
ANIXETO: Ez, ez. Eruen, eskerrik asko.
BIXENTA: Nongo eruen. Honek dakoz honek. Hemengo ardaue akaba artie ez zarie bertotik mobiduko eta hamar minutu barru akaba eitzen ez badozuie...
ALKONDARAZ: Zer ze eingo zu?
BIXENTA: Pintxo, txitxarro. (Txakur zaunkak)
umea ahora sartu piperra ta garratza denez amari kexuka.
RAMONI: Ama! Garratza da... ura... ura... ura...
AGRIPINA: Eztakot urik!
RAMONI: Ama... ura... ura... ura...
AGRIPINA: Eztakotela urik! Ze guzu, txistue botatie ahora ala! Aitari eskatu!
ALKONDARAZ: Nik eztot tanta bat pe probako.
ANIXETO: Ah, ba nik eztakot bape gogorik hori hartziko.
PERNANDO: Maitane, zuk ez zu gure ardau pixka bat?
MAITANE: Ez, ardaue gizonak edateko dau einye, niri gustatzen jastexen gizonak hartzen dabie ardaue. Hain da erotikoa gizon bati ardaue edaten ikustea... niri asko gustatzen jast... barruen sortzen jasten berue da...
pernandok ardo botila hartu eta edaten hasten da eta gizonen artean pellikan hasten dira ardo botilatik edateko asmoz.
RAMONI: Aita...
ALKONDARAZ: Ekau ardaue, alguazillek agindu eitzen tsu.
ANIXETO: Pernando, ekau hori, ni naiz hemen alkatie ta nik ematen dotez aginduek. Bixenta ekau beste ardo botilla bat!!
RAMONI: Aita!
ALKONDARAZ: Bi!! Eta ekau arin.
BIXENTA: Gorarte beteta?
ANIXETO: Bai, kolkoraino!
PERNANDO: Hiru!!!
RAMONI: Aita, eman...
MAITANE: Ooooh! Hauek bai gizonak.
ALKONDARAZ: Omoidxok ardaue imieri. Zakatza holan gorritzukodxok ela!
ANIXETO: Zeurieri omontzazu zeuk guzun beste. Ala etxera hemetik!
ANIXETO: Bueno potxolita, zer geidxau gustatzen jatzu gizonetatik.
umeak bere kabuz hartzen dau ardoa eta edan ere.
DOMINGA: Len esan dogunari buruz... Zure gizonak eztauela eingp zer?
BIXENTA: Hori gizonagaz bakizu ze ein bi zun? Urrun da fix, betiko ta betiko!
AGRIPINA: (anixetori hurbiltzen zaio) Zer, potxolito, lanien?
ANIXETO: P... po... po... potxolita! Zer? Erosketak etzen? (maitaneren titiak eskutan dituala)
AGRIPINA: Bai, ta zu zer, esnie hartzien?
ANIXETO: Eh? Ah!
DOMINGA: Zetan zauz andra horrekin?
ANIXETO: Zuri bost!
BIXENTA: Gure lagunaren interesengatzik etzen gauz hau. Errespondidu preguntiri!
ANIXETO: Agur gu, Interpol etorri jasku Bermiora!
MAITANE: Jolasten gauz.
DOMINGA: Eh! Zu ixo, zugaz ez gauz ta!
ANIXETO: Ba... bai... jolasten. Txalo pi txalo...
AGRIPINA: Bai, jolasten: Txalo pitxa lo. Ama txarrixen senarra.
MAITANE: Geidxau jolastuku, Mister President?
ANIXETO: Hara potxolita...
AGRIPINA: Nongo potxolita?!! Txo, haristi hori, ni naiz potxolita ta ez ha putrarka.
ANIXETO: Eh! Eh! Eh! Zuk txarto ulertu zu ze esan doten. Eztot esan “potxolita”, esan dot “txotxo, quita”, eztala bardiñe.
DOMINGA: Txo, kendu zaitzez hortik!
MAITANE: Nor ni?
DOMINGA: Ez zeure usue; gañera disimulugaz ibili bihar. Yun zaitzez mamarrue hiltzen ardauegaz txarridxen albora!
ALKONDARAZ: Eh, ze esan bi zu! Nor da hemen txarridxe?
PERNANDO: (maitaneri) Etorri, etorri...
AGRIPINA: Ze, eztakozu naikue etxeko gozugaz? Ostabere ikusten batzuten horren titidxek eskutan dakozuzala, txirri-txorrolez imingo dotsut hamen buelta bueltaka buruko soidxie airien dozula... txorropoio halakue!
MAITANE: (dominga eta bixentarekin berbetan dago) Ta ezbadoten gure zer? Hamen zuk agintzen zu ala?
BIXENTA: Eh! Okasiñu bille zauz ala?
MAITANE: Bai, okasiñu bille bai, baina beste tipo bateko okasiñu bille.
PERNANDO: Etorri, etorri...
ANIXETO: Nogaz, nigaz? Ondo pentsatzen zauz!
ALKONDARAZ: Hau gizona eztau balidxo alkaterako, guzurrak botaten eztaki!
PERNANDO: Etorri, etorri...
ALKONDARAZ: Txo, parako zara!
MAITANE: Ta ni usobero izango nai, baie gure etxien ez gauz egun osuen artazidxak zorrozten nonoren konture. Ni usobero, baie zuek ahobero.
DOMINGA: Alabatxi, zer dakastan hona! Erdu tompoire, titidxek agiñekaz atako tsutez ta!
MAITANE: Zu be, alkatien moduen ibili bi zara, beti nire titidxen gosigaz?
BIXENTA: Ba kontuz zugaz enpatxorik hartu barik gero eh!
PERNANDO: Etorri, etorri.
MAITANE: Ay Dominga, zure izenak grasixe emoten dost. Benetan irreala!
DOMINGA: Nori diñotsazu hori. Dominga nire amuma izan zen, ta harek bazeukan motibue Dominga izena okitzeko.
MAITANE: Ah, ze politxe, amuma titiandi.
DOMINGA: Otorradi...! (Pellikan hasten dira ileetatik tiraka eta alkondaraz erdian sartu nahian dabil...)
ANIXETO: Bueno ze, pakie on bi da ala zer!
AGRIPINA: Zu ixilik ogon, zeure errue da ta!
PERNANDO: Txo, hau bapora paraterik eztau! Itxidxok horreri, Anixeto, hartu oilue ta baguez! Geure etxien eingo dogu afaltzeko.
ALKONDARAZ: Bueno, ni nai hamen alguazille ta kalien pakie on bi de ostantzien...
BIXENTA: Ostantzien zer... ?
ALKONDARAZ: Ba ostantzien ni etxera yungo nai ta hemen ezta ezer pasa.
ANIXETO: Koldarra... koldar alakue eulidxen moduen eskapa biher!
BIXENTA: Gañera, ni pakien nau.
AGRIPINA: Jauna miserikordixe, hau umiek alpisteri omontso! Mozkortute dau baie!
MAITANE: Ba ardo gutxi omontso Anixetok, baie ardaue be jodidute dakonez hau andriek...
BIXENTA: Nire ardaue zer!?
AGRIPINA: anixeto!
ANIXETO: Ay Dios! Ni ez nai izan, nik eztot ardo grano bat pez ikutu! Pernando izan da!
PERNANDO: No... nnor... nor ni? Nik be eztot ardo tanta bat pe ikusi. Uniko alguazille da hamen ardaue hartzen dauana!
ALKONDARAZ: No... nor ni? Nik eztot edaten!
AGRIPINA: Gargantuak pe eztau jaten!
ALKONDARAZ: N... nik eztot edaten guzanda.
BIXENTA: Ez, zuk edaten zu distraimentuen! Txo, harriko trapulez ogonda ez eiztak esan holakorik!
PERNANDO: Baguez...
BIXENTA: Ezta makala, arma dabiena armata gero oilue hartu ta baduez? Mujeres del mundo, euren kontra ein bidu danak alda batera!
PERNANDO: Aitaren ta semearen ta... ta...
ANIXETO: Espiritu santuaren izenean...
ALKONDARAZ: Amen... hamen hil behar gara gu.
AGRIPINA: Zu! Hau putrarkagatzik aldatu dostazula eztot aztuko. Gaur loidxien eingo zu lo!
ANIXETO: Loidxie beste bateri salduta dakotsat baie!
DOMINGA: Hobeto, holan mondrongak hotzituko jatzuz!
MAITANE: Ta nik eztot aztuko oilo bategatzik kanbixe ein gure izan dostazunik.
DOMINGA: Ta imie mozkortu dabienik pe eztogu aztu bihar.
AGRIPINA: Hori, korrusto! Ekau oilue!
ANIXETO: Ta ze bazkaldu bidot?
AGRIPINA: Ein giievo fistro bat!
ANIXETO: Nongo giiebo... mekagiien!
MAITANE: Agripina, parkatu, berak oblige dost, biola ein dost...
ALKONDARAZ: Biola? Hori ez da biolontxeloaren anaidxe?
ANIXETO: Nik ein dotela zer...?
AGRIPINA: Trankil, trankil, bakitz eta zelakue den neure gizona.
DOMINGA: Bai, gizon guztidxen modukue da, txarridxe!
BIXENTA: Ia ba, danak izango gariez lagunak, holan hobeto defendiduko gariez horrek gizonetatik. Nahi dozuie koñaka desgustue pasateko?
PERNANDO: Bai, bai; atara, ze desgustuek kentziko hobiena hori da: koñak kopatxu bat.
BIXENTA: Zuentzako eztau koñakik.
PERNANDO: Ta guretzako ze atabizu?
BIXENTA: Zuentzako? Lejian lastue atakot bertotik edateko.
PERNANDO: Bai, baie ze edan bi du hortik badan be?
BIXENTA: Pintxo... (andreak alde batera eta gizonak bestera egiten dute. Andreak ez dute ezer nahi gizonekin)
DOMINGA: Ta zu zauz beragaz ezkondute? Hauri da benetan, kakagaz arpidxen jotie!
MAITANE: Hain txarra ezta.
AGRIPINA: Ezetz? Kontakotsut ze ein zauen besegu bategaz.
MAITANE: Zein besegu?
DOMINGA: Ez, aguazille ta Pernando ez. Itsasuen hartutako besegue!
BIXENTA: Ia, konta, konta!
AGRIPINA: Ba... lau liberako besegue, peseta biko loro bateitzik kanbize zauela.
PERNANDO: Hori egidxe da?
ANIXETO: Loro elegantie zen!
DOMINGA: E! Politxo ikusiko tso!
BIXENTA: Gañea loro tonto bateitzik!
AGRIPINA: Etzen tontue, berba eitzen zauen!
ANIXETO: Bai, ta gabonetan yan gendun pollo al txilindron.
ALKONDARAZ: Patata askogaz yango zenduten ezta? Ze bestela...
AGRIPINA: Hori txoridxe egun santo guztixe pasaten zen berbetan bera bakarrik!
ANIXETO: Horretarako diez loruek!
AGRIPINA: Bai egun guztidxen entzuten egoteko: Por sien kojones por banda, aizie popien y a toda bela, no krusa el mar sino guela un belero txikitin... Nahiko belero txikitin dakotez aguantateko etxien.
ANIXETO: Nongo...?
MAITANE: Horretan bai emoten dotsutela arrasoia zeuri; belero txikitin da!
ANIXETO: Nire belerue elegantie da gero.
AGRIPINA: Bai, baie ensegida doblaten da, ta gañera beti berantz... sikiera gorantz ein izango bazauen...
ANIXETO: Eh! Neure kulpie dala ta!
PERNANDO: Ez, neurie! Txo, zu zara Pan sin corbo!
ALKONDARAZ: Bueno, zu noren alde zauz?
AGRIPINA: Eh? Ta hori ezta izan okasiñu bakarra horrek txapelandixek ein dostena, ez.
DOMINGA: Geidxau?
AGRIPINA: Geure gizonak, anpurrek etxera be erun barik, kuartillo bat ardautik saldu tson Xorristonekuri!
DOMINGA: Kuartillo bat ardautik?
ANIXETO: Eh! Anis eta ardaue, anis eta ardaue.
Isiltasun osoa andrek koñaka edaten duten bitartean.
ANIXETO: Larrei isil eztauz?
PERNANDO: Etziren ba gugaz haserretuko?
ALKONDARAZ: Zer dakaztak! Fijo orain parka eske etorriko direla.
andra danak alda batera garrasika hasten dira eta bi segundu horrela pasata ixiltzen dira berriz ere.
ALKONDARAZ: Bueno, igual apur bat tardako dabie parka eske etor orduko...
PERNANDO: Bai, haserretuta dauz.
ANIXETO: Gugaz?
PERNANDO: Ez, taraskako iturridxegaz!!
ALKONDARAZ: Ba holan badan hobe!
ANIXETO: Bai hobiau ogongo gariez andra barik!
PERNANDO: Bai? Ta nok garbitzukotsuz uzkersakuek?
ANIXETO: Arreglako nai. Neure pertsonak.
PERNANDO: Ta nogaz eingo zu... zera...
ANIXETO: Arreglako nai... (alkondaraz eta pernando urruntzen dira) Jesus, beste nobixe bat billatukot!
PERNANDO: Ta ze yango zu gaur?
ANIXETO: Arreglako nai.
PERNANDO: Eh! “Zer dakari”en mekanikuen antza dakozu, dana arregla eitzen zu!
ALKONDARAZ: Alkate jauna, ni ez nai iñor zure bizitzan sartziko, baie... len ez zu esan ba zure etxien operak entzun behar zirela zure esatekue ez bazan betetzen?
PERNANDO: Hori!
ANIXETO: Bueno, opera, opera lo ke se dise opera ezta entzuko, akaso fanfarria txiki bat...
PERNANDO: Txikixe? Beleruen tamañokue?
ANIXETO: Pena emoten dost andra gizajue. Ni barik zelan biziko da baie?
AGRIPINA: Total elegante, gañera komunetik kanpo iñok eztauenez txizerik eingo, garbiau biziko nai.
ANIXETO: Pakien utzikot, ia gaberako pasaten bajatzon eta neure oien etzen doten lo.
ALKONDARAZ: Zuk dakozune bildurre da.
ANIXETO: Nik bildurre?! Ez jauna. Nik osti txarreko andra bat dakot.
ALKONDARAZ: Enuen uste gure alkatie horren kakatidxe izango zenik.
ANIXETO: Ze? Txo, ikusiko zuie orain nolakue den zeuen alkatie. Agripina.
AGRIPINA: Ze.
BIXENTA: Etzaitez fida, hori begi txarreko gizona da ta.
ANIXETO: Oilue gudot.
AGRIPINA: Ta ni kotxie ta nobidxu berrixe ta hamen nau.
DOMINGA: Zetako guzu oilue?
ANIXETO: Kantaten ikasi bitzat! Ba yateko! Zer dakar lanporroien begi ta guzti!
AGRIPINA: Yuen.
ANIXETO: Nora?
AGRIPINA: Popatik.
ANIXETO: Ze ba?
AGRIPINA: Eztotsutelako omongo.
Joateko buelta emoten dau, baina pernando eta alkondaraz adi adi begira dagoz eta anixetok ez du koldar itxurarik izan nahi.
ANIXETO: Yuten banaien enai bueltan etorriko e.
AGRIPINA: Tire ba, agur zeuri.
ANIXETO: Cubara jungo nai!
AGRIPINA: Ene!
ANIXETO: Agripina, neu nai gizona, ta etxien prakak eruten dauzena, asi es ke...
AGRIPINA: Gauze batien bakarrik dakozu arrazoie.
ANIXETO: Alabatxi, gorputzek ematen dost gu bixok txarto ibiliko garixela.
AGRIPINA: Kendu hortik!
ANIXETO: Agripina, haserretuten bazaran ardure bi okiko zuz bat...
AGRIPINA: Inuxentekeririk ez esan. Gu bidxok haserretute gauz, ta eztakot inolako ardurik.
ANIXETO: Agripina... gose nai.
AGRIPINA: Hartu etxeko giltzek ta yan eskatzan dakozuna.
ANIXETO: Zer dau ba?
AGRIPINA: Porru patatak.
ANIXETO: Eztotez gure!
BIXENTA: Eh! Ez imini horreri porrupatatak, imini eion langostie!
ANIXETO: Nire gizon indarra yartzen badoten martxan...
andra guztiak barrez lehertzen dira eta anixeto bere lekura itzultzen da.
DOMINGA: Yun zaitzez inmediatamentien edo gure andran indarra martxan iminiko dogu ta ostikoka hasiko gara zure popagaz.
BIXENTA: Pintxo, txitxarro! (Txakur zaunkak)
ANIXETO: Ez, ez, ez... Pintxo, hori etzen badozun da... golpe de estado!
PERNANDO: Ta gizonok, andrak dominaten doguzala esaten dogu... Txo, si las mujeres mandasen!
ANIXETO: Ontxek heldu nai konture gauza bategaz!
AGRIPINA: Tontue zarala? Txo, hori deskubriduteko berrogeitamar urte eman badozuzen...
andra guztiak barrezka hasten dira.
ANIXETO: Ba bai. Tontue naiela deskubridu dot.
PERNANDO: Anixeto, ez zaitzez hondoratu gizon!
ALKONDARAZ: Hemen gauz gu zuri lagunduteko!
BIXENTA: Laguntza ona billatu dau gero! Hobiau ongo da bakarrik!
ANIXETO: Bai, tontue nai, ze pentsatzen naben nonoiz maite izan dostazula, baie gezurra da; zuk ezdostazu maite, zuk gorrotue dakoztazu, ta nik ez dotsut ezer txarrik egin iñoiz bez.
DOMINGA: Oilue lapurtutie gutxi ikusten dozu ala?
ANIXETO: Txarrik al deko gose dena jana billa ibiltzea ala?
DOMINGA: Bueno ba...
BIXENTA: Ta putrarka honegaz yun zaranien zer?
MAITANE: Hori, hori... eh! Ni enai putrarka! Despistada de moral no mas.
AGRIPINA: Ia, esplika eizu hori!
ANIXETO: Ze esplika ein bi dot ba. Gizona nai, ta gizon moduen maitatu bidot nonor, ta zuk eztozunez gure ba...
BIXENTA: Ba txitxarrue berotuteko laba berridxe erosi bihar!
ANIXETO: E, nik ezdotela iñoiz ezer egin Maitanegaz, berak esan deidxela kontrakue badan!
MAITANE: Ez, egidxe diño.
ALKONDARAZ: Txo, Pernando, txipiroie baino bigunau geratu yazku ta!
PERNANDO: Itxieiok, ondo etzen dau etzen ari dena! Ez zu ikusten andrie konbensidu bidauela!
ALKONDARAZ: Ezta izango! Ba anime ein biku... Alabatxi, Anixeto martiridxeta dakozula!
BIXENTA: Zer diño hau trikomio gabeko guardiazibilak! Ixo, parejie berbetan dau ta!
ANIXETO: Maitane me ase sentir ombre!
BIXENTA: Akabo, txo imie bidali ohira, esto tiene dos ronbos!
ANIXETO: Nigaz ezkondu ziñen egunien esan dostazun onerako ta txarrerako ogongo ziñela nire albuen, ta ezauz betetzen zeure berbie.
AGRIPINA: Nik esan doten “onerako ta txarrerako”, ta ez “oherako ta txarrerako”.
ANIXETO: Zer diñozu? Ohien txarra naiela?
AGRIPINA: Zu txarra ohien? Zu ohien onena zara txo! Nok ematen dauz alako zurmnkadak herri osuen ba?
ANIXETO: Zu alboan izanda ezin dut ondo lo egin.
AGRIPINA: Ze esan bizu, emazte txarra naiela ala?
ANIXETO: Zuk zeuk atara kontuek!
AGRIPINA: Zerena?
ANIXETO: Zenbat denbora da ezdostazula berba goxorik esaten? Nik egunero esaten tsut edo potxolita, edo pitxirrina edo...
AGRIPINA: Edo: plantxaiztazu hau Agripina udaletxera yun bi nai ta.
MAITANE: Hori be etzazu esaten ala?
ANIXETO: Bai, esaten tsat; baie gero beti esaten tsat: Ai kariñotxu, ze eingo neki zu barik. Zuk noiz esan dostazu neri holakorik? Iñuizbez!
AGRIPINA: Bai esaten tsutela!
ANIXETO: Zer? Ama txarrixen imie baio koipeztuago zara, edo txorropoio halakue lanporroien begi ta guzti, edo goixean: yun zaitzez kalera, etxie garbitukot ta zuk molesta bakarrik etzen zu. Hori dok eta erromantikue!
AGRIPINA: Bueno baie...
ANIXETO: Ta ezdostazu tabakue erosten!
AGRIPINA: Ze hori be erosi bitsut ala? Yun zaitzez kalera ta erosi zeuk! Zer dakar, kantsata yaidxo zara ala!
ANIXETO: Nikbai erosten dotsetezela loriek. Bariku guztidxetan eruten dotsutez ohira ta esaten tsut: asko gutsut. Ta zu ze? Hartu, mesilla gaiñien utzi, popie emon ta lo! Eztauela deretxorik!
AGRIPINA: Eske barikutan jakeka okitzen dot.
ANIXETO: Barikutan, astelenetan, martitzenetan... zurie kronikue da gero! Ta, noiz ataraten dostazu kalera ba? Noiz yun giñen akabuko aldiz Gernikera gabien erromeridxera dantza etzera?
AGRIPINA: Kallue dakotalako behatz lodidxen ta ezin dot dantzarik ein.
ANIXETO: Ta hamabost urtetan ez yatzu osatu ala?
AGRIPINA: Gañera ya zahartute gauz!
ANIXETO: Zu ogongo zara zahartute, ni gazte gaztie nai ta bizitza ondo aprobetxa nahi dot! Bakizu ze einbidoten? Aorrata dakotezen dirukaz, Benidormen etxe bat erosi!
AGRIPINA: Hori etzen badozun ensegida imitauko dotsu herri osuek!
ANIXETO: Zuk ezdostazu maite, ta nik asko gutsut.
AGRIPINA: Emon mosutxue!
ANIXETO: Oin dela urte bi ezdostazule mosu bat emoten ezta ezta eskatute be... ta oain?
AGRIPINA: Eske asko gutsut, potxolo!
ANIXETO: Bakizu zeren gogue dakoten?
AGRIPINA: Zerena?
ANIXETO: Zugaz dantzatzie! Ia erromeridxetan etzen gendun moduen eingu! Ia, danak dantzau!
PERNANDO: Orain, orain danak despistau eingo dauz ta ikusiko zu, oilue harrapauko dogu!
ALKONDARAZ: Ia, erradidxue iminikot, en Radio Nasional musika martsozue iminiko dabie ziur!
danak dantza egiten duten artean, pernando oiloaren bila joango da, baina bixentak ikusiko dau lapurretan.
BIXENTA: Lapurre! (Ihes doa)
AGRIPINA: Nirekin dantza ein zu bakarrik oilue lapurtuteko? Nastero, oilolapur, sinberguenza, lotsarik eztakozule!
DOMINGA: Benetan zarie gizonak... nolako azala dakozuie!
MAITANE: Ta esan horreri, Pernandori, harrapatzen badoten jo ta bertan hilko dotela!
BIXENTA: Txo, zu, alguazille, tire lapurraren atzien inmediatamentien!
ALKONDARAZ: Baie ezpadauen ezer lapurtu! Gañera nahiko sustue hartu dau. Non ogongo da beldurraren beldurraz izkutauta.
MAITANE: E, gu hemen ogon garidxelako ta ikusi dogulako ezer lapurtu, bestela ikusiko zendun ba!
ALKONDARAZ: Bai, baie azkenien eztau ezer ein.
BIXENTA: Eztauela ezer ein? Txo, horreri esaten jako robo fustrado, ta delitue da...
ALKONDARAZ: Baie, baie...
BIXENTA: ...ta ezpadozun atrapatzen, zu sartuko zaitzut Loidxi barruen Pintxogaz.
ALKONDARAZ: Zeitzik eta porke, Bixenta?
BIXENTA: Negrigenzia!
ANIXETO: Ia potxolita, parkau, nik eztot hau planea...
AGRIPINA: Fuera hemetik!
ANIXETO: Benetan, zugaz dantza etzeko gogue okin dotela...
AGRIPINA: Aire, aire!
ANIXETO: ...Tequiero.
AGRIPINA: Ai, ez ein hori. Beste hizkuntza batien asko gudostela esaten dostazuniko... kilikili bat sartzen yast gorputzien...
ANIXETO: Ailobiu.
AGRIPINA: Ez eitzeko ba!
ANIXETO: Jetem.
AGRIPINA: Ai, frantsesez ez, frantsesez ez! Oilo popak yarri dostazuz, ikusten zu?
ANIXETO: Tibollo molto.
AGRIPINA: Ai italieraz... Rodolfo Balentino... Neuk pe asko gutsut! Benetan neugaz dantza etzeko gogue izan dozule?
ANIXETO: Ba klaro, zu zara nere enbrie betiko ta betiko, ta nogaz guza izango dot ba dantza ein! Deitustazu gaztetan deitzen izan dostazun moduen!
AGRIPINA: Bai... Kalisto!
ANIXETO: Melibea, ni...
AGRIPINA: Esan Kalisto.
ANIXETO: Asko gutsut, Melibea.
AGRIPINA: O, Kalisto.
ANIXETO: Zugaz enamorata nau, Melibea.
AGRIPINA: O, Kalisto.
ANIXETO: Nigaz enamorata zauz, Melibea?
AGRIPINA: Bai, Kalisto, enamorata baie asko.
ANIXETO: Benetan, Melibea?
AGRIPINA: Honek apaidxue eitzie gudau. Zer guzu, o, Kalisto?
ANIXETO: Oilue.
AGRIPINA: Ba jodidute zauz ze ez dotsut omongo, len be esan tsut! Benetan ni nai iñuxentie!
ANIXETO: Ta nire okelan gozie kentziko ze eingot?
BIXENTA: Soluziñue dakot nahi bazun.
ANIXETO: Nok, zuk? Ia, esan.
BIXENTA: Imagiñeizu oilue yaten dozule.
ALKONDARAZ: Pernando ekarri dot. Zulo baten izkutatute on da.
BIXENTA: Portu aldien ezta?
ALKONDARAZ: Ez, ez. Santimamiñeko leizetan ogon da.
PERNANDO: Traidore halako hori. Geroau ikusiko zu, geroau!
ALKONDARAZ: Ze guzu eitzie beragaz?
BIXENTA: Espekagaz lau golpe ta kittu.
PERNANDO: Ta... ya ke horretaz zauzien berbetan...
BIXENTA: Zegaz?
PERNANDO: Imaginaziñuen asunto hori, ze uste dot alkatiek eztauela ondo entenidu ta... Zeitzik eztogu imagiñeten espekagaz yoten nauala, benetan jo beharrien? Holan irudidxe okinda aurrien, nik uste dot... alkatiek ulertuko dauala.
ANIXETO: Benetan ez yatzu inporta hori egitie nigatzik?
PERNANDO: Lagun bateitzik hori ta geidxau etzen dot!
Egiten dute, hau da, kolpeak emango bazion moduan egiten dute.
BIXENTA: Ia, Anixeto, imagiñe zu?
ANIXETO: Imagiñe? Ze ein bi dot?
BIXENTA: Bai, zuk uniko ein bi zu begidxek zarratu ta imagiñe. Orduen zeure burua engañaten dozu, ta akabo gogue!
ANIXETO: Hori konplikaue da baie, nik eztakitzez horrelakorik etzen!
BIXENTA: Erradidxue imintzen dozunien ez zuz imagineten kantantiek?
ANIXETO: Ba eztaitz!
BIXENTA: Nola eztakizuzela, egunien egunien etzen badozun! Ia Dominga, lagundu.
DOMINGA: Ze, akaba dabie ya amorantien asuntugaz ala?
BIXENTA: Ia, emen erdidxen planta zaitzez.
DOMINGA: Ta zosti einbidot?
BIXENTA: Ezer.
Irratia pizten dute, bultzatu egiten da eskena, eta irudimenaren mundura doaz denak. Andra guztiak desagertu egin dira, eta haien ordea M. Monroe dago “Diamonds are the girls best friends” abesten. Gizonak jada ez dira zahar batzuk, kriston dantzariak baizik. Abestia amaitu orduko, berriz ere baltzara doa dena, eta argia pizterakoan, pernando eta alkondaraz, dantzan egon dira eta dantzako posturarekin geratu dira; bixenta irratiaren ondoan egongo da, amata egin baitu, agripina lehengo tokian egongo da alabaren alboan, eta anixeto sekulako muxua ematen ari zaio domingari.
ANIXETO: aaaaaaaaaaaaggggggghhhhh! Fuera bitxo!
BIXENTA: Imagiñe ein zu?
ANIXETO: Kasi, kasi.
BIXENTA: Ba oin berdiñe ein bizu, baie oilugaz.
ANIXETO: (Oiloa hartzen du eskuetan, eta Jose Luis Morenok Macariorekin egiten duen tankeran, kantaten eta dantzan) Karalsol kon la kamisa blanka, ke tu...
BIXENTA: Ez ba, imagine ein bi zu yaten zauzela oilue!
Berriz ere irudimenaren mundura doaz, eta agripina anixetorengana dator pozik eta alai, oilasko eder bat eskutan daroala. Beste alde batetik bixenta Paternina botila batekin, eta bestalde dominga alboan du abanikatzen. Oiloari hagina sartzerakoan, berriz ere errealitatera goaz, eta umearen burua du Anizetok ahoan.
RAMONI: Ama, aitak yan ein bi nauela!!
AGRIPINA: Txo, kanibal halako hori! Utzistak umie paketan!
MAITANE: Beti okin dau preferentzidxe ainke eitziena hau gizonak.
BIXENTA: Politxo ikusiko tso hori esatie be. Ze pentsaten zu ba, zure eta alkatien arteko kontuak jendiri kontatie ondo dauela ala?
MAITANE: Ze nahi zu, hori zatidxe kontatie?
BIXENTA: Bai, bai, bai, bai.
DOMINGA: E, neuk be jakin gudot!
AGRIPINA: (anixetori) Ala, listo, akaba da jaidxe. Dantza ein dogu ta dana, ta yuen ostabere gizonen ondora ta han geratu.
ANIXETO: Hondoratu jast baporie!
ALKONDARAZ: Bai, dana ikusi du. Bakizuie ze pentsatzen doten?
PERNANDO: Atletikek liga irabaziko dauala.
ALKONDARAZ: Aparte.
ANIXETO: Bai, ein behar doguna da plazara yun, ta han beste oilo bat erosi ta akabo!
ALKONDARAZ: Ez! Lelau hil!
ANIXETO: Hori etzeko gogue badozun, yun zaitez hara, ta esan gizonak garizela Bermioko ugazabak; ikusiko zu.
ALKONDARAZ: Ni ez nai konformako beste oilo bategaz! Ez gara konformatu bihar beste oilo bategaz!
PERNANDO: Zer dako ba horrek oiluek? Urre gorrizkue da ala?
ALKONDARAZ: Geure gizontasuna dako horrek oiluek. Ezpadogu lortzien oilue, geure gizontasuna oilugaz yungo da.
ANIXETO: Arrazoie dozu.
PERNANDO: Ta ze eingu?
ALKONDARAZ: Onien ez badan, txarrien izango da. jeronimoooooooo! (Txorakeriren bat egin aurretik gelditzen dute)
PERNANDO: E, e. trankil. Beste modu batzuk dauz etzeko gauzak.
ANIXETO: Zelan?
PERNANDO: Agripina, poxpolin. Neure goizeko kafien azukaratzue...
BIXENTA: Zuk goizien ez zu hartzien kaferik, orujue hartzen zu!
PERNANDO: Bixen... ta... Neure lebatzan piper eta gatza.
DOMINGA: Hau be begi txarreko gizona da.
PERNANDO: Oh! Dominga, Dominga, Dominga, Dominga.
DOMINGA: Izena gasta barik gero!
PERNANDO: Neure azeitunaren bokartatxu gozue. Nahi al dozuie gaur gabien...
DOMINGA: Lo ein gure du gaur gabien, lo! Ta zu geure etxera bazatozen, ariñau eingu!
PERNANDO: Baie neskak, ganora haundiko gizona naiz gero...
DOMINGA: Ay zeure berue semetxu, zeure berue.
PERNANDO: Nahi zu neure berue konpartidu?
AGRIPINA: Txo azkenien jakie imingo tsut kolgadoran eskeitze.
PERNANDO: Baie, baie...
BIXENTA: Yun zaitzez beste bateri nagixek berotuten!
PERNANDO: Horrek andriek harrizkuek izan behar diez. Zelan aguanta dabie baie bestela?
ALKONDARAZ: Ez. Utziztak neri!
PERNANDO: Txo, iñusentekeririk ez esan. Nigaz aguanta badabien ze eingo dabie zeugaz.
ALKONDARAZ: Beste plan bat dakot nik.
ANIXETO: Ia ba. Suerte ona okin!
ALKONDARAZ: Egunon andrak!
DOMINGA: Gauien lo eingu guk, lo!
ALKONDARAZ: Tire ba, ondo lo ein!
MAITANE: Etzatoz Pernandon igigun beruaz? Zeren bille zatoz?
ALKONDARAZ: Justizia ein bi dot, neure lana da ta.
DOMINGA: Ño! Gaur fine zabilz!
ALKONDARAZ: Betikulez.
BIXENTA: Ez zu entenidu, fine esan dau, bihargine, fine!
ALKONDARAZ: Ba betikulez.
BIXENTA: Ondiño ez zu enteniten. Fine, iñoizbez etzaren egoten moduen, ez mozkortute, betikulez.
ALKONDARAZ: Ejem, ejem. Agripina. (Plan Perry Mason)
AGRIPINA: Bai?
ALKONDARAZ: Oilo elegantie zeurie.
AGRIPINA: Bai ba.
ALKONDARAZ: Ze... zurie da ezta?
AGRIPINA: Bai.
ALKONDARAZ: Zuk zeuk erosi zu plazan ezta?
AGRIPINA: Bai.
ALKONDARAZ: Noren dirukaz?
AGRIPINA: Neure dirukaz.
ALKONDARAZ: Fijo horregaz?
AGRIPINA: Txo, latiñez ez ein berba e!
ALKONDARAZ: Galdetu nahi dotena da ia nok irebazi dauzen zuk oiloa erosteko erabili dozuzan diruek.
AGRIPINA: Neure senarrak. Baie bere buruen izerdidxegaz irebazi dauz, lan ein dau diruek etxera ekartzeko... ezta izango alkate korruzto bat?
ALKONDARAZ: Ez, ez... baie hori oilue ezta zeurie.
AGRIPINA: E, andrak, ze esan bi dau hau gizonak pa, ni oilolapur bat naiela? Emoten tsuten sanblasintzigaz!
ALKONDARAZ: Alabatxi, errespeto apur bet, nik takot hemen espeka ta inbestigeten nau. Nik ez tot esan oiloa lapurtu zunik, nauena esaten da hori oiloa zeure gizonan dirukaz erosi bazun, zeure gizonana dala.
PERNANDO: Txo, Alkondaraz, zu izan bi zarala alkatie.
ANIXETO: Bai, bai. Zu izan bi zara Mundakako alkatie, holan pakta eingu!
AGRIPINA: Nire gizonan diruek neuriek pe diez!
ALKONDARAZ: Zeitzik eta porke?
AGRIPINA: Ze nik pe lan asko etzen dot etxien. Nigatzik izango ez bazandan, beti ogongo zan kalien arropa zikinak jantzite.
ALKONDARAZ: Etzen izango horrenbesterako!
AGRIPINA: Eta etzuen etxie garbirik okiko!
ALKONDARAZ: Bueno, gaitzerdi!
AGRIPINA: E, konformista, ta hau... (umea heltzen dau) hau nondik atarako zauen ni barik? Zigueñari eskatuko izango zantson ala? Tire popatik artzien!
ALKONDARAZ: Errespetu bat, nok tako hemen espeka?
BIXENTA: Nik. (Lanabesa eskutan harturik)
ALKONDARAZ: Errespetu bat...
BIXENTA: Ixo, pelma!
ALKONDARAZ: Hau nik zaindu bi dodan herridxe da! Neure herridxe!
BIXENTA: Ta hau nik zaindu bidodan taberna, neure taberna! Asieske neure taberna barruen ni nai patroie. Tire gizonakaz!
ALKONDARAZ: Eztot gure!
BIXENTA: Pintxo...
ALKONDARAZ: Hori bakarrik dakizu etzen? Txakurragaz bakarrik defenditzen zara?
BIXENTA: Ia, Pintxo, hor ogon. Etorri, alguazil jauna!
ALKONDARAZ: (Beldurturik) Agur, eta egunon, andrak.
DOMINGA: Ze pentsaten dabie baie horrek gizonak. Etxeko andrak pe langiliek gariez.
MAITANE: Hori, ia noiz hasten zarien lanien etxien be, zuen matxismugaz dominata gauz ta!
PERNANDO: Dominata dauzela? Txo, honek andriek dauz edo itsu, edo bromatan edo tontotute!
ANIXETO: Beste gauza bat asmatu bidu oilue eskuratzeko.
PERNANDO: Txakurre hartuku reen moduen.
ANIXETO: Bai, ta arrain gosie sartzen bajakon barrure ze?
ALKONDARAZ: Nongo arrain gosie?
ANIXETO: Txitxarro gosie! Ay ama birgiñe!
PERNANDO: Yasta! Anixeto, Jaungoikoaren hitza entzun dot! Ideia bat dakot! Etorri, etorri!
ALKONDARAZ: Baie nongo liue? (Badoaz hirurak alde batetik)
pertsonai berri bat sartzen da ikuslegoaren tartetik. Pertsonai hau madrildarrez jantzita dago, eta hogeita hamar urte bitartekoa da. Hainbat gauza daramatza gainean saltzeko.
ALEJANDRO: Palomitas! Palomitas! a la rica palomita francesa, blanca, maravillosa, fabulosa, se desace en la boca; barquillos, barquillos, morenos, crujientes, madrileños, del Retiro señores, del Retiro traigo estos barquillos que son la flor y nata de España, la flor y nata señores, delicioso barquillo, dulzón el piruli, pirulis, de nata, fresa, menta, vainilla, piña, melón, chocolate...
Beste alde batetik, eskenatokiaren ertz batetik beste pertsonai barri bat sartzen da, mario. Honek txotxongilo bat darama gainean.
TITERE: ¡Yo quiero comer palomitas! ¡Yo quiero!
DOMINGA: Ene palomitak!
MAITANE: Ta hau bestie nor da? (Txontxongiloagatik)
TITERE: Hola señorita. Esta usted de toma pan y moja. ¿Nunca se lo han dicho? Desde luego yo no me iba a empachar.
BIXENTA: Alabatxi, tortillerie da baie. Suiza!
DOMINGA: E, hori herridxe da.
BIXENTA: Arrazoie... Suzia!
AGRIPINA: Ez ba Bixenta, komediantie da, komedidxek etzen dator!
TITERE: Aunque las prefiero gorditas, como esta señora...
BIXENTA: Señorita! ni nai señorita. Zer dakar?
TITERE: Disculpe, es que al ver tanto bulto, pensé que debía de tratarse o de una señora o de dos señoritas. ¿Cuántos años tiene usted, señorita?
BIXENTA: Ze esan dau?
AGRIPINA: Ia zein dyen zeure edadie.
DOMINGA: Hori guztidxe edadie galdetuteko? Nasteruek diez benetan!
BIXENTA: Seseintaidos oain bete berridxek.
TITERE: ¿Sí? Pues no los aparenta.
BIXENTA: Ze esan dau?
AGRIPINA: Eztozuzela ematen.
BIXENTA: E, klaro ezetz! Eman al izango banun ez naben izango diesiotxo baino geidxau!
MARIO: ¿Bueno, que les parece mi espectáculo?
MAITANE: Hori ulertu tsat. Total elegante. Zelan esaten da erderaz?
ALEJANDRO: ¡Palomitas!
MAITANE: E, euridxek ein bitsoz horreri! Beitu neska probi hori!
DOMINGA: Bai, posture eingo neki, peseta batpe eztakola partikaran.
BIXENTA: Okin, eztau okiko, baina geu baiño hobeto bizi da Jeronimonien maridxie!
AGRIPINA: Barkilluek okiko dauz hau andra? Tu... Uste... Barkillos y así ya bendes?
ALEJANDRO: Si señora, barquillo español, de los madriles. Dulce, turrado, maravilloso, crujiente, de los madriles actuales, del retiro. Pruebe, pruebe. ¿Le gusta?
DOMINGA: Koño, goxo dau.
MAITANE: Mmmm... Zu Bixenta, ez zu hartzien ala?
BIXENTA: Dietan nau.
AGRIPINA: Y que bale esto pues?
ALEJANDRO: Diez centimos señora, regalado.
AGRIPINA: Dies sentimos o regalado? A mi no me líes.
ALEJANDRO: Diez. ¡Nada mas que diez!
AGRIPINA: Dies séntimos? Hau dok barri barridxe... da pasadan astien miserikordidxe! Karu da baye! Toma uste!
TITERE: (Jota) Si quieres tirarme flechas...
MARIO: (Ritmo de jota) Ron ron ron ron!
TITERE: ... no me las tires al pecho...
MARIO: Ron ron ron ron!
TITERE: Tíramelas al culo
Que ahí tengo el bujero hecho.
MARIO: Ron ron ron ron!
BIXENTA: Baye andrak, noreitzik diño?
AGRIPINA: Oiga uste, titiritero. A esta o así cantar no?
MARIO: No señora, nosotros cantamos a la que nos da.
TITERE: La pedí que me quisiera...
MARIO: Ron, ron, ron, ron.
TITERE: ... y pues quererme me quiso...
MARIO: Ron, ron, ron, ron.
TITERE: ... la pedí que me mantuviera y se jodió el compromiso.
MARIO: Ron, ron, ron, ron. ¿No hay limosna para esta pobre artista?
AGRIPINA: Limosna? Nosotras tamén ya tomanamos. Nosotras tamén probes semos. Qué pensar pues?
TITERE: ¡Hau, toro sentado!
MAITANE: Zer dau eskatuten?
AGRIPINA: Limosnie. Etzazoie omongo?
DOMINGA: Partikarie komadien ganien utzi dot aztute beñepein.
MAITANE: Nik eztaruet iñuiz dirurik.
BIXENTA: Eh! Horrek gorda deitu dost. Ez dotsat parkatuten.
AGRIPINA: Benetan zarie egoiztiek.
DOMINGA: Emoiozu zeu, generosa.
AGRIPINA: Ni nahiko lan nau etzen tradutora moduen.
DOMINGA: Tradutora? Hori be zer da?
MAITANE: Tradutora da beste bateri esatie honek esan dauana.
DOMINGA: A! Hori geure herridxen kontakatillu edo kotilla esaten tsagu geuk!
AGRIPINA: Y mucho as sacau hasiendo de titiritero o qué?
MARIO: No señora, porque como ahora no traen pesca...
AGRIPINA: Sí pues, agora no traen ni bonito y... vosotros por andramaris venir y ya verais.
MAITANE: Bai alabatxu, honek andramaidxetan dirue nahikue atarako lekidxe.
DOMINGA: Titiriteruek Bermion?
BIXENTA: Bai, etzara akordaten oin dela lau urte otorri zena?
DOMINGA: Bai. Diru mordue atara zauen, ta oin burdin ola bat tako Gemiken. Nola zun izena?
MAITANE: Ambrosio titiritero.
BIXENTA: Ez ba, Felix titiritero.
TITERE: Ya nos han dicho que por fiestas recogenamos mas limosna, gracias.
AGRIPINA: En Almikegunez mucho mas... alli pa todo sule haber el diñero.
MARIO: ¿Dónde es ese pueblo, Inmaculada?
ALEJANDRO: No. Habla por las fiestas del pueblo.
MAITANE: Ene alabie, erdera be politxo dakiñe!
AGRIPINA: Ai, nik bai! Añe onayenien ikasi nauen! Ze gauzie e! Gure señorituek yakin euskera ezta... ta neugaz beti erdera eiñ gure! Orain aztu eiñ yast, baye nik erderaz berak señorituek baño ondiñau hobiau etzen nauen.
DOMINGA: Baie nok ikasi tsu?
MAITANE: Hori eztakizu be... eñien eñien ikasi etzen die gauzek!
BIXENTA: Da ondo da gauzie yakitzie bada ezpada be. Limosnarik ezdotsagu omon, ta hemen dauz itxaroten. Ardo txikito banara gonbidekotez Bermiotik inpresiño ona eruteko.
AGRIPINA: Sientaos, sientaos. Agora os ban a sacar un vino.
ALEJANDRO: Gracias señoras, son muy amables.
TITERE: ¿Seguro que es aquí?
ALEJANDRO: ¡Deja de hablar con el maldito muñeco!
MARIO: Perdona, es la costumbre. ¿Seguro que es aquí?
ALEJANDRO: Si, estoy seguro.
MARIO: Es que esto no tiene pinta de ser un lugar de ricos.
ALEJANDRO: Ya te he dicho que solo hay uno.
MARIO: ¿Un lugar?
ALEJANDRO: No, un rico. El alcalde de esta villa dice que no se fía de los bancos, porque invierten en empresas, y siempre lleva encima más dinero del que te puedas imaginar.
TITERE: El también invertirá, pero al mus.
ALEJANDRO: El caso es que como el guardia que lo acompaña siempre suele estar borracho, no va a ser difícil arrebatarle la caja con la gallina...
MARIO: ¿Qué gallina?
ALEJANDRO: La gallina, la pasta, el dinero, la guita...
MARIO: La gallina.
ALEJANDRO: ¡Pues eso! Imagínate, habrá en total unas cinco mil pesetas. ¡Dos mil quinientas para cada!
MARIO: Nuestra jubilación anticipada.
ALEJANDRO: Ahora solo queda localizar al alcalde.
MARIO: ¿Oye, y si es muy fuerte?
ALEJANDRO: ¿La has traído no?
MARIO: ¿Traer qué?
ALEJANDRO: ¡La chirta!
Aiztoak ateratzen dituzte.
MARIO: ¡Ah! ¡claro!
ALEJANDRO: Entonces no habrá ningún problema, créeme. Tu no pierdas los papeles y no habrá ningún problema.
BIXENTA: Etsi ardotxu ta osasunez edan!
ALEJANDRO: Gracias señor... ita.
MARIO: ¡Joder, este vino esta avinagrado! ¿De dónde coño lo sacarán?
ALEJANDRO: ¡A saber!
Korrika baten sartzen dira alkondaraz eta pernando.
PERNANDO: Agripina!!
ALKONDARAZ: Maitane!!
PERNANDO: Dominga!!
ALKONDARAZ: Bixen...
PERNANDO: ...ta!!
DOMINGA: Ze, ze, ze, ze... zer dakar honek? Dana da aldarrixe ala?
MAITANE: Sue da Almiken?
BIXENTA: Pili Txitxarron antza dakozuie!
ALKONDARAZ: Eztakizuie ze topa dun!
BIXENTA: Amaiketakue ordaintzeko dirue?
AGRIPINA: Nora datoz haunek morroiek aldarrika? Nun dau nere gizona?
PERNANDO: Handik.
MARIO: ¿Ese es el alcalde?
ALEJANDRO: No, uno de ellos es el alguacil, el otro... será un amigote.
PERNANDO: Handik yun de.
AGRIPINA: Nongo...
MAITANE: Eh! Adarra jotzen dakoguz. Geure bizkarreitzik gudabie barre ein ta ez dakizie nola.
ALKONDARAZ: Ez, ez. Benetan diñogule, egi berdaderue da gero esaten gatozana!
DOMINGA: Ze pasa da?
AGRIPINA: Ta nora yun de Anixeto?
ALKONDARAZ: Em... em... Esaiozu zeuk!
PERNANDO: Arantzazure berri ona emoten!
BIXENTA: Berri ona? Egualdidxena? Horrek badakidxie ze ongo da!
MAITANE: Arantzazure? Autobuse hartu dau? Si arratsalderartien ez dator!
ALKONDARAZ: Ez, oinez yun da. Ta gañera oinotzik!
AGRIPINA: Eh, honek tako sastarra bene benetan! Egunien, egunien ogixe billa yuteko koplaka ta konbentzidu bihar beti, ta oain berak nahi daualako oinez Arantzazure?
BIXENTA: Hamen trukue dau, zeozer geidxau argitu bikozuie.
PERNANDO: Anixeto triste triste planta da ze okela yan guzan izan dau.
ALKONDARAZ: Negar ta guzti eindyau!
AGRIPINA: Aguanta!
PERNANDO: Ta oso fededuna danez...
ALKONDARAZ: Ze Anixeto oso fededuna da!
PERNANDO: Otoitz etzen hasi da laguntzinue eskatuteko Jesusi.
ALKONDARAZ: Ahi esta. Klaro baietz, ze Anixeto oso pertsona hona da ta.
DOMINGA: Bueno, ta ze, konbenzidu da bide txarrien yun dela?
ALKONDARAZ: Bai, ta bisitaxiñue okin dogu!
MAITANE: Okin dozuyela zer?
PERNANDO: Bai, aparixiñue konpleta.
MAITANE: Txo, morrosko...
PERNANDO: Bai, jamona.
MAITANE: Ezebez ez dotela ulertuten!
PERNANDO: Ontxek ulertuko zu! Ia, Alkondaraz, hori sartu barrure.
alkatea sartzen da ama birjinaz jantzita patinete baten gainean musika erlijioso bategaz.
RAMONI: (umeak aita ezagutzen du) Aita, aita, aita, aita, aita ure gu dot...
ALKONDARAZ: (umea antzarrak ferratzera bidaltzeko) Etsi ardaue alabatxi...
ANIXETO: Tutus tuutus. (Tono Papa)
DOMINGA: Ze esan dau?
TITERE: ¡Ahi va la Virgen!
PERNANDO: Txo, dana esan dotsuten moduen esan edo atrapa ein behar doskuie!
ANIXETO: (pernandok esango deutso belarrira ze esan behar duen) To... to... Totus tuum. Ego te absolvo et benedictum tuus.
MAITANE: Ama Birgine da baie!
ALEJANDRO: ¿Quién dicen que es?
MARIO: La Virgen María.
ALEJANDRO: Pero si tiene barba...
PERNANDO: Txo, bizarra edo tapa! (Pañuarekin estaltzen du bizarra)
DOMINGA: Zeitzik tapaten dau arpidxe?
PERNANDO: Hori be eztakizuie? Benetan iñusentiek zariela.
ALKONDARAZ: Desdeluego... Holan eztogu ezer aurreratuko, hori be ezpadakigun! Ia Pernando, esaiezu, esaiezu jakin deidxien!
PERNANDO: Zuek ez zuye yakin Ama Birgiñe judue zela ala?
DOMINGA: Bai, ta zer?
ANIXETO: Hori, ta zer? Digo... Ego sono birginatum.
PERNANDO: Ba moruek eta judiuek lengusuek zirela, ta moruek eztakizuie aurpixe estaltzen zabiela?
ALKONDARAZ: Bai, ze pekatue da emakumien arpidxe agirien ogotie.
BIXENTA: Ia andrak, aurpegixe tapa azpikogonagaz badan be, ze Bermiotarrak ezin gariez pekatutan bizi.
DOMINGA: Ez, ez horixe... baie, judiuek beste ohitura bat be zuten...
PERNANDO: Ezta izango ba gizon bakotzak sei edo zazpi andra okin al dauzala.
ALKONDARAZ: A! Ba errespetatu ein beharko zuie nahi ta nahi ez.
DOMINGA: Ia ba, etorri.
ALKONDARAZ: Nora zuez alabatxi jende guzti honen aurrien...
DOMINGA: (Aizto haundi haundi bat ataraten doa) Zatitxu bet ebaki ein bitsut.
ALKONDARAZ: Ze? Yun zaitzez popatik.
DOMINGA: Judu batpez eztauko prepuziorik eh. Legie badan kendu ein bitsut, ezta ala, Ama Birgina?
PERNANDO: Anixeto...
ANIXETO: (Irrifar batekin) Ba klaro baietz andrak, horixe da ein bizuiena, haunei prepuzioa ebaki.
AGRIPINA: Ta nire gizona datorrenien eingo tsat pe, baina bera alkatie danez, zati bi kenduko tsatez, ejemplue emateko.
ANIXETO: Bueno, baie... ezta hain inportantie be... ez egin, ez egin. Holan ondo dauz be.
MAITANE: Ta zetan otorri da Ama Birgina?
PERNANDO: Ba zuen zerbitzurako.
BIXENTA: Berak eztau hori esan ondiño.
PERNANDO: Ia ba, Ama Birgiña, zetan otorri zara Bermiora?
ANIXETO: Ba zuen zerbitzurako.
ANDRAK: Ahhh!
DOMINGA: Milagruek etzen dauz?
ALKONDARAZ: Ez, ez... holakorik eztakizez etzen.
DOMINGA: Hegaz etzen dau?
ANIXETO: Ba ez, hori be aztute dakot.
PERNANDO: Ez zuie ikusten ba patinetien otorri dela zerutik!
BIXENTA: Ta orduen zer daki etzen hau Birgiñe desastrosuek?
PERNANDO: Ba abade baten modukue da baina emie.
ANIXETO: Ego sono birginatum.
ALKONDARAZ: Txo beti ez esan berdiñe!
ANIXETO: Ta ze eingot?
ALKONDARAZ: Ba beste gauzaren bat esan latiñez!
ANIXETO: Baie nik eztaitz latiñe! Birginatum sono ego!
MAITANE: Ba konfesa eingo nai! Oain dela asko ez dotela etzen, ta aprobetxa eingot okasiñue.
ANIXETO: Konfesa? Ta... ta... ta ze ein bidot?
PERNANDO: Ia pekaturen bat dekon galdetu.
ANIXETO: Ia, alabatxi pekatue ein zu?
PERNANDO: Ez, baie erderaz eta latiñez ein bitzazu, abadielez.
ANIXETO: Baie nik eztaitz ez erderaz ez latiñez berba etzen!
PERNANDO: Ba asmatu.
ANIXETO: A ver, tu tranquilum et reposatum... que, algun pecadito?
Belarrira zurrumurruka dabilkion bitartean, anixetok harridura aurpegia jartzen du.
ANIXETO: Ai ama, marie ein nai! Hori guztidxe? Ta... ta... ta beste hankigaz? Zosti etzen zendun beste hankiegaz?
BIXENTA: Ai Ama Birgiña, etsi ardo piskat zure zerbitzari honen eskutik!
MARIO: Sí, sí, tome un poco de vino.
ANIXETO: E... ez, eskerrik asko; eztot gure orain ardorik hartu; akaso koñaka...
BIXENTA: Ta zeitzik hori? Jakin al badan.
ANIXETO: Koñakana?
BIXENTA: Ez, zeitzik ez zu gure ardaue?
PERNANDO: Eske zerutik bajatutien marie egin da ta, penaza da marieta ardaue hartu!
BIXENTA: Ta holan utzikoztazu, sinmasien? Nire ardaue mareue kentzin dau!
ANIXETO: Zure ardaue bizidxe be!
BIXENTA: Ze esan zu?
ANIXETO: A... ardaue edatie bidxidxo txarra dela.
DOMINGA: Arrazoie zeuk.
BIXENTA: E, ba eukaristian abadiek edan eitzen dau!
ANIXETO: Baie abadiek esan eta egiten dabien guztidxe eztau ondo, horretarako nator ona, ze abadiek aratustidxetako lehen egunien, sermoien esan...
BIXENTA: Ta Kristo be erratute ogon zen ala, ze azken afarian ardaue edan zauen!
ANIXETO: Etzen izan ardaue, ur minerala izan zen, baie apostoluek engañatu ein zauezan. Hori da ur mineralaren milagrue ze...
DOMINGA: Nik uste dotena da hau Ama Birgiñe arrarotxue dela ta gañera eztauela zure ardaue gure ze pentsaten dau txarra dela.
ANIXETO: Ez, ezta hori baie...
MAITANE: E, ta hau dogu Birgiñe, Bermioko andrieri errespetue faltan? Yun zaitzez zerure ia aingerutxuek hegaz etzera ikasten dotsuien!
ANIXETO: Ni nauena esaten da aratustidxetan al dela...
BIXENTA: Yun zaitzez antzarrak frejatzera.
ALKONDARAZ: Txo, alkate jauna, edan ardaue edo akabo gure plana!
ALEJANDRO: Y a mi que ese tipo me suena...
PERNANDO: Ez hartu txarrien Bixenta, baie hori ardaue Ama Birgiñentzeko aproposa dela uste zu?
BIXENTA: Txo. Nire ardaue munduko onenetarikue da gero e!
PERNANDO: Zer da Errioxa aldekue?
BIXENTA: Errioxa aldekue? Zuk takozula enpanadie! Nire eskailerapekue omongo tsat: Arrate ardaue.
ANIXETO: Jakin dot, jakin dot... digo... ego sono birginatum.
MAITANE: Igual izango da Ama Birgiñak ezin dauela bedeinkatu gabeko ardorik edan.
ANIXETO: Hori da, hori da... Totus tuus.
PERNANDO: Ba klaro hori dela. Bedeinkatu gabeko ardaue ez da kristaue, ardo paganue da, orduen...
BIXENTA: Ba orduen ya ezteko aitzakirik edateko nere ardaue.
MAITANE: Zer ba?
BIXENTA: Ze zuk dakizunez, egunien egunien etortzen yast don Anselmo txikitue etzen hamaikak aldien, meza asi baino lelau, ta beti erregala etzen dotsat ardo laurden bat eukaristian yartzeko, gero sermoian ostien tabernan propaganda etzen dost, ze esaten dau: “Ta akorda gauze bategaz be, ze Kristok azken afaridxe portuko kafe Loidxien ein izan zauela”.
DOMINGA: Hori egidxe da?
BIXENTA: Ba klaro baietz, ez zu yakin Kristo euskaldune zela? Bai, ze beittu hogetamar urte zauezan, baie bere amagaz bizi zen, etzeukan lan fijorik, etzegoan ezkondute ta bariku gauetan tabernara yuten zan dan bere hamabi lagunekaz kinito etzen. Euskaldunagoa ezin dxe izan pertsonie, ta Bermion ein zauen azken afaidxe. Bueno, kontue da nola ardaue bedeinkatzie lan gatxa dan, ta konsentraziñue bidau, ba tabernan etzen dau, ta de paso nere ardao guztidxe bedeinkatzen dau.
ANIXETO: Alkondaraz, Don Anselmo nor da, abadie?
ALKONDARAZ: Bai.
ANIXETO: Dio, ostabere sartu dost atzetik! Atrapaten badoten!
BIXENTA: Ia ba, Gorentasun, edan eingo zu ala zer nere ardaue?
ALKONDARAZ: Noski baietz! Ezta, Gorentasun?
ANIXETO: Koñakik eztaukazu?
BIXENTA: Eztau koñakik! Edan ardaue!
ANIXETO: Edaten badoten Ama Birgiñie naiela sinestuko dozuie?
BIXENTA: Bai.
ANIXETO: Joder. Alea Jacta est! (Edaten dau eta...) Yasta, orain, belauniko, elizan bezala! Zerure yuen gura duzuie danok betiko ta betiko?
RAMONI: Ez!
ANIXETO: Zeitzik ez?
RAMONI: Ze amak esan dost eguerdirako etxien on bi naiela.
ANIXETO: Bueno ba zerure idxen nahi bazuien otoiz ein eta animali bat sakrifidxe ein bi zuie, Moises ein izan zauen moduen Jaungoikoak bere semea hiltzeko agindua emon dotsonien eta...
DOMINGA: Eh... parkau, Gorentasun, baie hori Abraham izan zan.
ANIXETO: Abraham...? Bueno, Abraham, Moises, Moises Abraham... Zeruan mundu guztidxek konfunditzen dauz, ze nola beti dabildxie batera, ta antza handidxe dakoienez ba... Bueno, zuek ulertu zuie, animali bat sakrifidxe bizuie.
AGRIPINA: Ta ze sakrifidxekoku ba, txakurre?
BIXENTA: Nire txakurra ikutu bez!
PERNANDO: Hor ez dakozuie oilo bat?
DOMINGA: Baie hau hilik dau ya, ta sakrifiziorako animalidxek Jaungoikoaren aurrian hil ein bi de.
ANIXETO: Bueno, bueno... gaurkoz hiltzearena pasako dogu, ta oiloa onartukot. Ia, ekau, ekau...
AGRIPINA: (lapurrei) Os teneis que arrodillar, ke lo ha dicho la Birgen.
ALEJANDRO: Yo no me arrodillo delante de una Virgen con boina.
ANIXETO: Nongo una Virgen con boina. Alabatxi, itsutute zauz ala? Hau txapela da, txapela! Ta ez boina. Eh, hori be entzun bihar. Emoten tsuten zaplasta...
AGRIPINA: Anixeto... ?
ANIXETO: Ego sono Birginatum...
AGRIPINA: Ekau oilue ta neri ostabere hurreratu bez!
MAITANE: Ta nigaz be akaba zu.
BIXENTA: Ta neuri paga einbikostazu nonoiz armozue.
ANIXETO: Tsk, tsk. Hamaiketako.
ALEJANDRO: ¡Ese es el alcalde de Bermeo!
MARIO: Que cara de paleto ¿no?
ALEJANDRO: Bueno, qué esperabas? ¿A Isaac Newton?
MARIO: No pero... No sé, tiene pinta de ser fuerte.
ALEJANDRO: ¡Pero mírale la cara, si esta ya hecho un carcamal!
MARIO: ¿Y las mujeres?
ALEJANDRO: Las mujeres en cuanto vean que machacamos a sus hombres, comenzarán a gritar desaforadamente y nos abrirán el paso. Son mujeres ¿Qué mas podrían hacernos?
ALKONDARAZ: Dana zure errue izan da.
PERNANDO: Bai, ze kaskailuek baio odol gutxiau takozu. Zu, altos ornoseko tximiniatik yausita be ez zenun abiadarik hartuko!
ANIXETO: E, e, e naiku berba ein zuye. Baguez nere etxera porrupatatak jaten.
PERNANDO: Onien intenta dogu ezta?
ANIXETO: Bai.
PERNANDO: Ba orain txarrien intentaku.
ALKONDARAZ: Nongo intentaku? Orain txarrien lortuku. Oiloa berreskuratuko dogu kosta ala kosta.
ANIXETO: Baina...
PERNANDO: Gerra eskatu dabie alkate jauna, emaiguzu baimena atake bat etzeko.
ANIXETO: Ongi da, autoriso atake a pie a gran eskala; Jaungoikoa bedeinka zaitzatela, semeok. Bermio zeuekaz dau.
Pellikan hazten dira, eta andrak kolpeka gizonak birrintzen dituzte.
MARIO: ¡Ay madre mía, qué tipas mas bestiajas! ¡Y a eso lo llamas tú indefensas mujeres! ¡Los soldados de Primo de Ribera al lado de esas son unas bailarinas de ballet!
ALEJANDRO: Vuelve gallina, cobarde... tenemos que enfrentarnos a ellos con astucia.
MARIO: ... Y dejo mi muela de oro a mi primo Rigoberto y mi pluma a mi mama y... ah! sí, mi colección de cromos a...
ALEJANDRO: Cállate, y sígueme. (anixetori aiztoarekin bortxatuz) Hola: como no me des de una puta vez todas las pelas que tienes en esa mierda caja de ojalata te abro en canal desde la garganta hasta tu sexo rodeando el ombligo, y sin preocuparme de hacia qué lado caen las tripas. Has entendido o quieres que me ponga duro.
anixetok goitik eta behera begiratzen du lapurra. Kutxa igiritzen du eta bertatik billete bat atera, lapurraren esku batean jarri, eta beste eskutik aiztoa kentzen dio.
PERNANDO: Ene, merke etzen tsu.
ANIXETO: Bai, oso politxe da. Grasias e tu. Duro bategaitzik be saltzie... haunek erdaldunak diez total majuek!
ALKONDARAZ: Ba eztaitz, nik susmo txarra hartu dotsat horreri.
MARIO: Tio, que te ha quitado la chirta ¿No te da vergüenza?
ALEJANDRO: Hombre, gracias por decírmelo, parece una información muy útil. Déjame la tuya. Bueno, caballeros, a lo que íbamos...
ANIXETO: No e, otra no kiero, bategaz nahiko dakot! Pernando, zu ez zu gure hau bestie?
PERNANDO: E, hori be politxe da. Zenbat balidxo dau?
MARIO: ¡Qué se creen que les estoy vendiendo la navaja! ¡Que no, que no es eso lo que quiero!
ALKONDARAZ: Ze gudau honek? Oyes, ke kieres?
ALEJANDRO: Díselo mas suave para que te entiendan.
MARIO: Quiero que me den de una puñetera vez y sin mas dilación la gallina.
ANIXETO: E, zer dakar! Geuk pe hori gudu! Ze pentsatzen zu baie?
ALKONDARAZ: Oyes, y la nuestra no te nos bas a llebar e!
PERNANDO: Hori, hori!
ALEJANDRO: No, no... no me entienden... digo que quiero la gallina.
PERNANDO: Ba hauri ba.
ALEJANDRO: No, lo que quiero es la pasta, la guita, el monedero, la paga, la paja, la pela, la manteca, los billetes, las lechugas, los duros, los verdes, los cuartos, las perras, los centavos, los escudos... Nada, que no hay forma. Tal vez con gestos...
MARIO: ¿Y si se la quitamos de las manos?
ALEJANDRO: Mira qué buena idea. Hala, quítasela, que yo te cubro. Pero primero pon cara de ganster.
ANIXETO: Grrrr... grrrr... grrr...
MARIO: Oye, casi mejor que se la quitemos cuando la deje en el suelo.
ALEJANDRO: ¿Y cuándo la va a dejar en el suelo?
MARIO: Ah, no se, pero supongo que la dejará en algun momento no?
ALEJANDRO: ¿Si no lo hacen?
MARIO: Pues no sé, es que no se me ocurre nada más.
ALEJANDRO: Quita, quita que los voy a despistar.
MARIO: ¿Cómo?
ALEJANDRO: Tranquilo. Tu estate atento, y cuando suelte la caja, tú te acercas, se la quitas y te vas. Luego nos reunimos a las afueras y repartimos.
MARIO: Y ¿qué es lo que vas a hacer para que se entretengan?
ALEJANDRO: Tu déjame a mí que sé lo que me hago... Señoras, señores préstenme atención, que se van a divertir. Como me han caído ustedes tan bien, he pensado en que podría obsequiarles con una canción con el único deseo de amenizar la mañana. ¿Qué les parece?
PERNANDO: Agripina, ze esan dau?
AGRIPINA: Kanta eingo dauela. Oyes, y qué bas a cantar?
ALEJANDRO: Lo que ustedes quieran. Pidan y se les dara.
AGRIPINA: El de la oreja!
MARIO: ¿Qué oreja?
AGRIPINA: Esa, el de la oreja lusera!
Tengo yo una ovejita lucera que de campanillas le he puesto un collar... Abesten dauden artean, mariok, diruaren kutxa bila dago. Diru Kutxa oiloaren azpian geratu da. mariok oiloa eskutan hartu bezain laster, gizon guztiak bere gainera doaz.
ALEJANDRO: Mario, Mario... contéstame si estas ahi...
MARIO: ¡¡¡¡¡¡Sácame de aquí por tu padre!!!!!!!
ALEJANDRO: Levántense de una vez. ¡Menudo golpe te han dado en el ojo!
MARIO: Esto no va a quedar así.
AGRIPINA: No eh, eso no keda así, ze klaro, hori baltzitu eingo yatzo. Kieres manzanilla para ponerte?
ALEJANDRO: (Aiztoa ataraz) Ya estoy cabreado. ¿Qué, muere mucha gente en este pueblo?
AGRIPINA: Aki todos, batzuk ariñau, beste batzuk geruau... ke pues, kieres ber el kanposanto?
ALEJANDRO: No, les voy a enviar a todos allí; me han hecho enfadar y cuando me enfado me enfado y hablo más rapido y quiero matar y descuartizar y arrancarle sus entrañas mientras mastico sus visceras porque me... me siento capaz de matar a cualquier persona si no me dan el dinero y...
AGRIPINA: ...no se te entiene nada.
ALEJANDRO: No, ese es el problema, ese es el motivo por el que no puedo atracarles, que nadie me entiende.
AGRIPINA: Ya ves txetxotxu, asín no se puede, tienes que ir más organisado la prósima bes.
ALEJANDRO: Ya, debería de traerme una traductora...
AGRIPINA: Ai esta...
MARIO: Y una pistola...
AGRIPINA: Klaro baietz.
ALEJANDRO: Y... un momento... usted me entiende.
AGRIPINA: Len be esan tsut ta, antes no e ablado kontigo o ke?
ALEJANDRO: Venga a aquí, usted me servirá de rehén. A ver, cuadrilla babeante del geriátrico, quiero que desembolseis todo en un minuto o me la cargo a la voz de ya.
AGRIPINA: Anixetooooo!
ANIXETO: Ze?
AGRIPINA: Ia ba, lagundu!
PERNANDO: Horreri ez ei kasurik.
ANIXETO: E, neure andrie da baie.
PERNANDO: Ta ez zu ikusten zer dauen etzen?
ANIXETO: Ze?
PERNANDO: Zeluek emoteko dau hori etzen. Nola len zuri Maitanegaz atrapa tsun, ba oain bera bestigaz yuten dakozu, baie ez dabie ezer eingo...
ALKONDARAZ: Ba nik susmo txarra hartzien dotsat asunto honeri...
BIXENTA: Txo matarrasti hori, ez zu ikusten aiztue dakotsola hor samaldien ala?
ALKONDARAZ: Bai, klaro! Esto es kaso para agente Alkondaraz. Alto, polisia! (Urrunetik estekagaz mehatxuka plan Charlie's Angels)
BIXENTA: Eh, ta pistolie?
ALKONDARAZ: Eske... pistolak arriskutsuek diez ta... etxien usten dot beti bada ezpadan, ze iñok daki, igual tiro etzen dau, ta gero zer?
BIXENTA: Bada ezpadan... neuk emango tsut bada ezpadan ez bazuzen inmediatamentien etxera ta ekartzen pistolie!
Badoa.
MARIO: Ahora, queremos todo lo fino ahora.
ANIXETO: Ze esan dau?
PERNANDO: Nik uste dot ardaue dauela eskatuten, baie fiñe.
ANIXETO: Alabatxi, tire popatik hartzien!
ALEJANDRO: ¿Que ha dicho?
AGRIPINA: (Itzulpena egiten) Que agora te ba a dar el diñero. Txo, matarrasti hori, emaiok diru guztidxe!
DOMINGA: Ta ezbatson emoten ze eingo dau?
ALEJANDRO: ¿Qué ha dicho?
AGRIPINA: Que que bas a aser si no te dan.
ALEJANDRO: Pues nada, solo te abro la garganta.
PERNANDO: Ze esan dau?
AGRIPINA: Hil eingo nauala.
MARIO: ¿Qué has dicho?
AGRIPINA: Que me bais a matar.
MARIO: Eso ya lo sabemos.
AGRIPINA: Ya, pero ellos no.
ANIXETO: Ze esan dau horrek morroiek?
AGRIPINA: Ba...
ALEJANDRO: ¿Qué dicen?
DOMINGA: Ta orain zer diñoie?
MARIO: ¿Qué es lo que preguntan todos?
AGRIPINA: A ber ke dises.
DOMINGA: Agripina, zer zauz esaten?
ANIXETO: Ze galdetu dabie?
MARIO: ¿Oye qué dicen?
AGRIPINA: Oyes, yo no te soi pluriempleada e, yo o te soi reen o te soi tradutora.
ALEJANDRO: Tu eres lo que yo te diga y cuéntales que me den el dinero ahora.
ALKONDARAZ: Heldu nai... alto, polisia! (Pistolarekin) Kar, kar, kar... alégrame el dia, colega.
DOMINGA: Alkondaraz da benetan finena.
BIXENTA: Fuertiena.
MAITANE: Sexiena.
AGRIPINA: Listuena.
ANIXETO: Onena.
ALKONDARAZ: Ze koño... honek eztako balarik! Es ke... ohitura falta! Orain nator! (Badoa)
BIXENTA: Tontuna.
MAITANE: Mamarruena.
AGRIPINA: Lerduena.
ANIXETO: Insustansialena.
AGRIPINA: Anixeto, potxolo, dirua emaiezu, mesedez.
ANIXETO: Baie hau dirue familia askotako dirue da, ezin dotsat omon...
AGRIPINA: Txo hil eingo nauala!
MARIO: Abuelo, suelte la pela.
AGRIPINA: Txo Anixeto, hori dirue eztaitz norena izango dan, baie ni zeure andrie nai gero! Dirue al zu ostabere irebazi, baie andrie ez... Calisto.
ANIXETO: Melibea...
ALEJANDRO: Abuelo, que me cargo a la vieja!
AGRIPINA: Oye, nongo vieja, que tengo cuarenta!... trentaisinko. (Lapurretatik oilo kolpeka askatzen da eta eskenatokiaren beste aldera joten du guztiz haserre. Bitartean, ramoni, hau da, umea, ama babestera doa, eta lapurrei jotzera)
MARIO: Mira, la tía escandalosa esta no les interesa, enseguida verá el loco ese de la pistola, y puede que la traiga cargada. Suelta la vieja y vamonos.
ALEJANDRO: La cría! (umea hartzen dute bahitu bezala) Bueno, esto creo que ya lo entenderás mejor. O sueltas el dinero, o me cargo a la niña.
RAMONI: Ama...
ALEJANDRO: Estamos hablando muy en serio, somos capaces de eso y más.
MARIO: ¿Qué pasa? ¿Qué por culpa de esa guarrada a la que llamais vino teneis más mierda en los oídos que en las putas anchoas?
MAITANE: Ze esan dau?
AGRIPINA: Bixentan ardaue kakastute dauela ta gure bokartak usteldute.
PERNANDO: Bueno, ardauena egidxe da...
ANIXETO: Bermioko bokartak nola esan dau dauzela?
Haserreturik badoaz jipoi bat ematera lapurrei, baina alde batetik alkondaraz sartzen da pistola esku artean daramala.
ALKONDARAZ: Ya heldu nai’
alkondaraz lurrera jausten da eta pistolak tiroa egiten du. umea jausten da lurrera doa eta ez da altxatzen. beste pertsonai guztiak umearen inguruan dabiltza zer egin jakin barik. Loa-loa abesti bat jartzen da tristezia emateko eta anixeto, bere alabaren gorputzera hurbiltzen da. Denbora bat igaro denean, umea altxatzen da.
RAMONI: Ay ama eske pistolan tirugaz sustue hartu dot ta demaya ein nai...
Gone with the wind-ko musika eta amaiera alaia danontzat.
MAITANE: Horrenbeste gorabera ta gero, gozie sartu yast. Yango nekidake oilue saltzan.
BIXENTA: Bueno, nik uste dot ya irabazi dabiela premixue.
AGRIPINA: Bai. Tire ba gizonok, hartu nahi dozuienian oilue.
PERNANDO: Ta nun dau?
AGRIPINA: Eztaitz ba, billatu.
ALEJANDRO: Señora... dispense. Venimos a disculpamos. Verá, se corren malos tiempos, y no tenemos de qué comer; no pretendíamos hacer daño a nadie y... bueno, afortunadamente todo ha terminado en un gran susto, pero sin accidentados. Espero que pedir perdón sirva de algo.
AGRIPINA: Nigaz akaba zuie. Zuei pasa jatzuien gauza bakarra da gaiztuek zariela. Ezta gosien asuntue da non jaidxo zaren asuntue, ia Bermion non topatzen dozun zuek bezalako kabroi bet. Horrelakuek bakarrik dauz kanpuen.
ALEJANDRO: Señora, en serio que venimos a disculpamos.
DOMINGA: A nosotras en ese idioma suzio no nos ableis, a nosotros en euskera.
ALEJANDRO: Perdón pero es que no sé hablarlo, y mi idioma es tan limpio como el suyo.
MAITANE: Ba jodidu ta ikasi. Laga zazu erderie ta euskera bakarrik ikasi eizu, hobiaura joko zu, ziur.
ALEJANDRO: ¿Qué..?
BIXENTA: Euskerie ezta iñoiz izan hizkuntza gaizto bat; iñuizbez ezta ibili besteei zapalduten. Yun zaitzez erderagaz Españara!
MARIO: Perdón, pero creo que están ustedes equivocadas. No hay lenguas mejores o peores, solo hay lenguas excelentes, ricas, maravillosas. Los que nos hacen creer que las lenguas son malas son aquellos que las emplean a sus anchas para motivos políticos, racistas o demás. ¿Crees que eres mejor que yo? Pues sí, sí que lo eres; pero lo eres no porque hables tu lengua, sino porque hablas tanto la mía como la tuya, y puedes disfrutar de la riqueza que cada una de ellas te puede ofrecer por separado. Puedes gozar de un Quevedo, y pronto podrás disfrutar de un Aresti, puedes en fin, gozar del habla. Yo os invito a amar el lenguaje, y a amar y defender las lenguas, su unidad profunda y el abanico magnífico de su diversidad, porque tal vez no somos sino lenguas, y cuando se pierde una de ellas perdemos una parte esencial de nosotros mismos. Y cuando alguien maniobra para borrar todas las lenguas excepto la suya, busca convertimos en menos humanos y se encamina directamente por un camino sin retomo, hacia el mundo inhumano del silencio. (Ikuslegoari) Gure hizkuntza euskera da, eta gauza guztien gainetik babestu, zaindu eta mintzatu behar dogu, bai Euskal Herrian, eta bai kanpoan; etxean eta lanean; lagunekin eta izara azpian maitaleekin; jaiotzean eta hilerrian... hori da gure betebeharra, gure hizkuntza aurrera zakatu, baina ez dogu zertan ezagutzen doguzan beste hizkuntzak galdu behar, guretzako galera bait da.
ANIXETO: Han dau oilue, txakurrek dako!
ALKONDARAZ: Pintxo, bota ori! (Pintxorengana doa kanpora)
PERNANDO: Bixenta, eztau formarik hori oilue soltateko?
BIXENTA: Bai ba: Pintxo, txitxarro!
ALKONDARAZ: aaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!