19. Despedidea

 

PATXO: Gure seminarioa bukatzera doa. Joan baino lehen jakin ezazue zuen iritziak jasotzeko prest gaudela.

MIKEL: Feed-back-a.

PATXO: www.ezdokir...

 

mikelen telefonoa txistuka hasten da.

 

MIKEL: Azkarrak! Hiru mezu jaso ditugu jada.

PATXO: Hiru atsegin?

MIKEL: “Atsegin”...! Gure ikusleak ez dira nire krema hidratatzailea bezain topikoak. Esate baterako, lehenengo honek, ikono berri bat eskaini digu. Ez nuen ezagutzen.

PATXO: Nolakoa da?

MIKEL: Ba... Epel-epel, lodi-lodi, eta punta motza.

PATXO: Interesgarria. Eta zer esan nahi du zure ustez?

MIKEL: Beno... irakurketa anitzeko mezua da.

PATXO: Hala uste dut nik ere. Eta besteak?

MIKEL: Bigarrena soka bat da.

PATXO: Soka bat?

MIKEL: Bai, soka bat, lepo baten inguruan.

PATXO: Irakurketa... anitza?

MIKEL: Oso anitza.

PATXO: Eta azkena?

MIKEL: Unibertsitateko errektorearena.

PATXO: Eta ze ikono bidali du?

MIKEL: Ez da ikono bat. Testu bat da. “Kalean zaudete. Bildu zuen gauzak eta joan zaitezte por kulo hartzera”.

 

Ixiltasuna.

 

PATXO: Beno, ez da oso esplizitua.

MIKEL: Ez.

PATXO: Sugerentea, baina...

MIKEL: ...iluna aldi berean.

PATXO: Irakurketa...

MIKEL: ...anitza.

PATXO: Erabat.

MIKEL: Eta gainera, beti geratuko zaigu unibertsitate pribatua.

PATXO: Hau zen unibertsitate pribatua.

MIKEL: Ah...

PATXO: Errektore jauna, antza denez, ez duzu ikastaro honen izpiritua ondo jaso.

MIKEL: Lerro artean dagoen mezua.

PATXO: Argiago azalduko dugu, ea oraingoan ulertzen duzun. (musikoei) Musika epikoa, mesedez.

 

musikariek “Izarren Hautsa”-ren moldaketa bat jotzen dute.

 

PATXO:

                        Gure herriko musika defendituko dut

                    You Tuberen kontra

                    Spotifyren kontra

                    Arrakasta Ebakuntzaren kontra...

MIKEL: Arrakasta Ebakuntza?

PATXO: Operación Triunfo.

MIKEL: Ah!

PATXO:

                        Defendituko dut

                    gure herriko musika.

MIKEL:

                        Galduko ditut

                    lanpostua,

                    paga extrak

                    eta oporrak,

                    galduko ditut

                    trienioak,

                    dietak

                    eta Benidormerako Insersoko bidaiak,

                        baina gure herriko musika

                        defendituko dut.

PATXO:

                        Gitarra kenduko didate

                    eta ukelelearekin defendituko dut

                        gure herriko musika.

MIKEL:

                        Ukelelea kenduko didate

                    eta turutarekin

                    defendituko dut

                    gure herriko musika.

PATXO:

                        Turuta kenduko didate

                    eta ahotsarekin defendituko dut

                        gure herriko musika.

MIKEL:

                        Ahotsa kenduko didate

                    eta esofagoarekin defendituko dut

                    gure herriko musika.

                    Esofagoa kenduko didate

                    eta eskrotoarekin defendituko dut...

 

patxok hainbeste ez “motibatzeko” keinua egiten dio.

 

MIKEL:

                        ...gure herriko musika.

                    Ni mutu geratuko naiz

PATXO: Nire esofagoa galduko da

MIKEL: Nire eskrotoa galduko da

PATXO: Baina gure herriko musikak iraunen du

BIAK: Zutik.

 

“Izarren hautsa” musikak jarraitzen du, eta patxo eta mikel kantuan hasten dira.

 

PATXO ETA MIKEL:

                        Izarren hautsa egun batean

                    bilakatu zen bizigai,

                    hauts hartatikan uste gabean

                    noizpait giñaden gu ernai.

                    Eta horrela bizitzen gera

                    sortuz ta sortuz gure aukera

                    atsedenik hartu gabe:

                    lana eginaz goaz aurrera

                    kate horretan denok batera

                    gogorki loturik gaude.

                    Gu sortu ginen enbor beretik

                    sortuko dira besteak,

                    burruka hortan iraungo duten

                        zuhaitz-ardaxka gazteak.

 

Musika “in crescendo” doa.

mikel panderoa hartzera doa, baina kentzen diote, eta aulki batean lotzen dute, galoen herrixka mitikoan bardoa lotzen zuten moduan, amaierako festa musikala ospatzen den bitartean.