BERTSOLARRIAK

 

Mikrofono banaren aurrean kokatzen dira, bertsotan hasteko moduan. Ixiltasuna.

 

PATXO: “Jaun andreak gabon ta ongi etorri”. Aiba Dios...

MIKEL: Zer?

PATXO: Ahaztu egin zait.

MIKEL: Zer?

PATXO: Txurian geratu naiz.

MIKEL: Esan dizut ba, bertsoekin ez hasteko!! Zer zerikusia du ba, sexuak bertsolaritzarekin?

PATXO: Bietan poto egiten dugu.

MIKEL: Ba orain, inprobisatu beharko duzu.

PATXO: Oso txarra naiz errimak egiten.

MIKEL: Berotu pixkat. Ea ba: ondo.

PATXO: Eh... Ondo... Katxondo.

MIKEL: Hori da, txapeldun. Tortikolis.

PATXO: Klitoris.

MIKEL: Ez dago txarto. Ene.

PATXO: Pene.

MIKEL: Mus.

PATXO: Coitus interruptus.

MIKEL: Arazoa.

PATXO: Gatillazoa.

MIKEL: Amorrua.

PATXO: Menage a trua.

MIKEL: Dotorea.

PATXO: Bibradorea.

MIKEL: Euskara.

PATXO: (...) Euskara?

MIKEL: Bai, euskara. “-ara”.

PATXO: “-ara”... “-ara”... Ez zait ezer bururatzen. Esan bat.

MIKEL: Erreza da, ea ba... Hara, bat ere ez.

PATXO: Hau da hau, “euskara” hitza entzun eta libido guztia pikutara!!

MIKEL: Lasai, txapeldun. Ez erabili “ara” errima eta kitto.

 

Hurrengo eskenako bertsoa (kursibaz dagoena) “Txirrita”-ren doinuaz kantatua da.

 

PATXO: Jaun andreak gabon ta ongi etorri denak Larruaizetara.

MIKEL: Jode “Lizaso”!

PATXO:                               Zer gertatzen da?

MIKEL:                                                                           lio baten sartu zara.

            “-ara” errima ez zaigu irteten.

PATXO:                                                              Ai mi madre, hau dardara!!

            Ni banoa

MIKEL:                  Ez, zu sartu zara, zuk beharko duzu atara.

PATXO: Kagoensotz, utzidazu pentsatzen...

MIKEL:                                                                             Tralari eta tralara.

PATXO: Egon ixilik.

MIKEL:                          Ez du asmatuko.

PATXO:                                                                Joan zaitez ba pikutara!

MIKEL: Erridukulo galanta, patxo. Egañak zaitzala anpara.

PATXO: Kagoensandorao, bota zazu zuk hain “listo” baldin bazara.

 

Orain mikelen txanda da. Bertsoa nola moldatu burua jaten, atzamarrekin silabak kontatuz... Azkenean ausartzen da.

 

MIKEL: Gabon ikusle maitagarriak, bihotzean dut zirrara.

PATXO: Jode, Txirrita!

MIKEL:                             Zer duzu orain?

PATXO:                                                                Ez al duzu ba errepara?

MIKEL: Zer erreparatu behar dut ba?

PATXO:                                                               Errima

MIKEL:                                                                              Errima?

PATXO:                                                                                                 “-ara”

MIKEL: Kagoenxenpelar! Lagunduidazu.

PATXO:                                                                   Ez, bukatu zure erara.

              Nik baino gehiago omen dakizu.

MIKEL:                                                                   Ezin daiteke konpara.

PATXO: Erakutsi ordun,

MIKEL:                                      Egon pixka bat, zer errima zen?

PATXO:                                                                                                          -ara.

MIKEL:                                                                                                                           Hara!

PATXO: Bukatu behingoz.

MIKEL:                                       Ezin dut.

PATXO:                                                          Eutsi!

MIKEL:                                                                         Bat etorri zait burura!!

 

Jaun-andreak gabon ta ongi etorri denak Larruaizetara.