Miss Karaoke
Oier Guillan
Miss Karaoke
Oier Guillan
EHAZE, 2021

 

9.

 

(Espazio poetikoa. ahotsa 3k miss karaokeren barne ahotsa bailitzan, publikoari begira hitz egiten du, mikrotik. miss karaoke, bitartean, arropaz aldatzen da, makillatzen da.)

 

AHOTSA 3: Aitona-amona etorkinak dituen euskaldun erradikal baten galdera bere aitonaren argazkiaren aurrean: zerk definitzen nau ni? Entzuten dudan musikak? Entzuten ez dudanak? irakurtzen ditudan liburuak? irakurtzen ez ditudanak? ikusten ditudan antzerkiak? Ikusten ez ditudanak? Esaten ditudan gauzak? Esaten ez ditudanak?

 

            Abuelo, siempre quisiste que te llamara aitona, y no fui capaz.

 

            Orain normalean euskarazko antzezlan baten erdian sekula egingo ez nukeen zerbait egingo dut. Nire arbasoen hizkuntzan hitz egin:

 

            Todas las navidades, cuando estaba la familia reunida, desaparecνas un momento, y volvνas vestido de mujer: vergόenza ajena, alcohol, faldas y tetas como espadas. Llevabas una mujer dentro, que no supo ser. Tal vez por eso fuiste, tambiιn, un cabrσn. Machista, sabiιndolo o sin saberlo, da igual. Machista de izquierdas, odiador de curas, manitas, viejo verde, intolerante en casa, popular en la calle, incapaz de aceptar en los demαs aquello que mαs deseabas: ser mujer. Y aunque parezca mentira, yo soy un cuerpo que amaba el cuerpo que era mi abuelo.

 

            A veces pienso que solo de encontrar una mujer en cada abuelo serνa posible salvar este mundo peste, este mundo bomba, este mundo exilio, este mundo derecha y mαs derecha.

 

            Abuelo, siempre quisiste que te llamara aitona, y no fui capaz.