|
Kattalin umezurtza, Alejandro Tapia Perurena II LOLITA, KATTALIN KATTALIN: Ene! Zer dun, Lolita? LOLITA: Demoni ilupe! Izialdi ederra eman didan! I aiz? KATTALIN: Yesus...! Orren itxusi naun, nigatik orrela izitzeko? LOLITA: (Isekaz) Bai zera! Ona etxeko aingeruñoa! Utikan, zatar ori! Ez dun ori. Aita eldu unala uste bai niñan. KATTALIN: Auxen dun komedi! Orrela izitzen aiz, aitatxon gatik? (Arriturik urbiltzen zaio). Ene bada! Egundano! Au bai andereño apaña! Errege baten alaba zirudin! Orain entenditzen diñat ire bildurra. Olako ille arro, ezpain gorri ta mazel izineztatuakin, ez aiz aitatxoren aitziñean azaltzera ausartzen e? LOLITA: Ta iri zer? KATTALIN: Deus ez neri. Baño, bildur izateko dun bai. Aantzi al zain yoanden igandean aitatxok eman zikiñan «sermoia»? LOLITA: (Arrunt aserre, zangoz lurra yotzen dula). Bai nai badin! Ta berriz kontu ori ateratzen (ba) didan... xautuko aut! KATTALIN: Ene bada! Ikusteko litzaken alako «señorite» galanta, mutil kankail bezala, neska zirtzil bati yoka lotzea. Gañera... obe dun ez asi, esku zuri, legun, eder oiek zikinduko litzaketen nere zarpa zikiñekin. Obe din Larralde'ko andereño pertxentak bere lagun apainen gana yoaten ba dun... LOLITA: Yoanen naun, bai; ta i emen geldituko aiz bekaizkeriz amurratzen. KATTALIN: Bekaizkeriz? ez noski! Ez diñat errain ez litzaidakenela atsegin izain nere burua apain-apain egin ta ederki yolastera yoatea, baño etxeko lanak egiten egotea agintzen bazidaten, emen geldituko naiz, batere zurrundu gabe. LOLITA: Apaindu dion? kakamarro zikinen bat gauza al dun, ba, bere burua edertzeko? KATTALIN: No, kakamarroak ere, Yainkoak iñak ditun, ta Ark eman eginbearrak betetzen zitizten. LOLITA: Bai ba; yende guziak iguindu, ta ekin egiten dunena, irekin ere egin bear litzaken: zango pean lertu! KATTALIN: Arritzekoa dun Lolita, zu bezelako andereko polita olako asmo biurri izatea. Baño ez uste, ez naun zapuztuko. Yolas-keta ederra opatzen dikiñat, zure lagunekin. LOLITA: (Bere kolkorako) Ergeldu egin da noski (Katalini): Esker mille. Bañan egia ote ez naunela gorrotatzen? KATTALIN: Gorrotatu? Yesus, ori bai pekatu gogorra! Nere aizpa gorrotatuko diñat ba? Nere aizparekiko maitasun baizik ez diñat. LOLITA: Gezurra dun! Badakin ongi aski nik ez autela maite-ta. KATTALIN: Gezurra? Ezta...! Orra: nik zarpail bat baizik ez naiz... Ez zeuzkanat (zitiñat) ire soineko eder ta bitxi bikainak, baño badiñat zerbait iri eskeintzeko. LOLITA: Egundaño! Egia ote? Ta zer da? KATTALIN: Alorretik eldu nindunala, Yauregi'ko etxekoandrea ikusi diñat. Ark eman zizkidak bi goxo. No, bat iretzat dun; bestea Joxe'rentzat gordeko diñat. LOLITA: Bañan... zer ari aiz? Goxo oiek iretako emanak ditun. KATTALIN: Nereak ditun, eiki (segurki); bañan nik ematen dizkitzuet. Ez ezetsi, otoi, nereak ditunelako. LOLITA: Auxen dun «komedi»! Beti irainka ta yoka ari gatzaizkin, ta... KATTALIN: Ez zaidan axolik. Tira, artu. LOLITA: Ez, ez diñat artuko. Arritzen naun. KATTALIN: Lolita, pittin-pittin bat maite banaun, artu. Ez aiz biotz gogorrekoa; artu, otoi. Egin zan amatxok ematen dikinela. Ark añako gogo samurrez eskeintzen dikiñat. (Lolita ezbaian (zalantzan) Baña... ez zekiñat... KATTALIN: Artu, Lolita. Uko egiten ba didan... ittunez geldituko naun. Artu, otoi. LOLITA: Ikasbide ederra ematen zidan. Kattalin, gaurdanik nere gorrotoarenak egin dik. Tira, zure goxoa arrtuko diñat. (Kattalin'ek eman goxoa, artzen du). KATTALIN: Esker mille, Lolita. Bai poz andia ematen didanena. LOLITA: Lotsaturik negon. Ni baño obeagokoa aiz. Une ontatik nere aizpa kutunatzat artzen aut (Besarkatu ta musu ematen dio). KATTALIN: Oi, Lolita, nere zoriona! Baño... denbora galtzen ari naiz. Gaye, gaye orain ire lagunengana, ta ondo yolastu. LOLITA: Agur, Kattalin; gero arte. KATTALIN: Agur. Kattalin umezurtza, Alejandro Tapia Perurena
|
