|
Gabon-gabontzeta, Arkotxa'tar J.A. OGEIGARREN AGERALDIA POTXOLO ta gero ATAUN, MARI-DOMINGI, LANPERNAX, EZTI ta APALLU POTXOLO: (Lurrean KAPUX'i jauzitako laranjak ikusi ta biltzen asten da.) ATAUN: (ixil-ixiik atzeko aldetik joan eta POTXOLO'ri eltzen dio.) POTXOLO: (Larriturik.) Ama! Ama! ATAUN: (Barrenera deiez.) Mari-Domingi, ona emen gure txoria. MARI-DOMINGI: (Barrendik.) Bai? POTXOLO: (Negarrez.) Eztet nik ezer egin. Eztek nik ezer egin. MARI-DOMINGI: (ATAUN etorri dan aldetik agertuaz.) Etzera makala eiztaria. ATAUN: Au altzan lengoneko zure txoria.? POTXOLO: Nik eztet ezer egin. Amaaa!!! Amaaa!!! MARI-DOMINGI: Eztakit lengokoa au danik, baña, laranja oiek gure arbolakoak dirala esango nuke. POTXOLO: Eztet nik ezer gaizkirik egin. ATAUN: Ez? Eta laranja auek nundik arrapatu dituk? POTXOLO: Eztitut nik arrapatu; emen arkitu ditut. MARI-DOMINGI: Emen beaz, e? ATAUN: Zer egitea nai dezu, Mari-Domingi? Txoria kaiolan sartu ala azke utzi? MARI-DOMINGI: Arbolan kantatzen badaki; kaiolan kantatzen ikastea dauka orain. ATAUN: (Eraman nairik.) Guazen! POTXOLO: (Indarrez azera egiñaz.) Ez, ez. Eztet nai. Ez, ez! MARI-DOMINGI: Eraman, eraman. POTXOLO: (Karraxiz eta indar guziz alegiñak ez eramateko egin eta lurrera bere burua botatzen du.) ATAUN: Baioneta aterako diat gero? Jaiki adi. MARI-DOMINGI: Eraman, eraman espetxera. POTXOLO: (Beti negarrez eta oso larri.) Amaa! Amaa! LANPERNAX: (Barrendik.) Bixigu-bixiguaaa! POTXOLO: Izeko, Pantxikaa! Aguro. Aguro neregana! Izekoooo! LANPERNAX: (Agertuaz eta POTXOLO lurrean negarrez ikustean bixigu otarra bazterrera utzi ta ATAUN'i egiten dion bultzadaz kenduta POTXOLO laztanduaz.) Zer dek? Zer egin dite? Zer, Potxolo? POTXOLO: (Arnasaz bete ezinik.) Ka-ka-kar... ATAUN: Kartzelara eraman bear det. LANPERNAX: Eztezu bizarrik zuk au kartzelara eramateko. Zer dalata, nere illoba kartzelara? Zer dala-ta? MARI-DOMINGI: Gure laranjak lapurtzen ditualako. POTXOLO: Ezta egia, izeko; ezta egia. LANPERNAX: Zuen laranja gabe dauka onek zer jana etxean, txaplata. MARI-DOMINGI: Ni txaplata? LANPERNAX: Bai, i. ATAUN: Ixo!!! LANPERNAX: Ixiltzea dauka orrek. ATAUN: Ixiltzeko esan dizut, bestela, illobaren ordez zeu sartuko zaitut. LANPERNAX: Ederki eman ere. ATAUN: Ederki edo gaizki. (POTXOLO LANPERNAX'endik askatu nairik asten da.) LANPERNAX: Eztiozu oni ezer egingo. (Gogor gordetsen du POTXOLO.) ATAUN: Utzi. LANPERNAX: Eztizut utziko. ATAUN: (Beroturik.) Biok sartuko zaituztet gero? LANPERNAX: Ikusiko degu. MARI-DOMINGI: Sartu, sartu; ez utzi. LANPERNAX: (POTXOLO askatu ta igesi joaten uzten dio.) Ua, ua; ua pixkor etxera. ATAUN: Nik jakingo det zer egin. MARI-DOMINGI: Ez pakean utzi. LANPERNAX: Eta i nor aiz, mikeleteari agintzeko? MARI-DOMINGI: (Parrez.) Ja, ja, ja. LANPERNAX: Ik neri parre egin. Zer uste den ire parregarri naizela? Enazan geiegi berotu ba, lendik ere ondo errea naukan eta. MARI-DOMINGI: (Parrez.) Ja, ja, ja... LANPERNAX: Ik neri parre? (Amurruz'joaten zaio MARI-DOMINGI'ri ta illetatik eldu ta lurra jo arazitzen dio.) ATAUN: Geldik. MARI-DOMINGI: Ai! ai! (Ta aika jarraituko du lurrean sekulako garrantzia bere egoerari emanaz.) ATAUN: Pantxike, zer egin dezu? LANPERNAX: Parre egin dezala orain naiduanari. Berori da orain parregarri. EZTI: (MARI-DOMINGI'ren ai!, dearretara goxotegitik irten eta MARI-DOMINGI'rengana joanaz.) Zer dezu? (Jasotzen asten da.) ATAUN: (Au ere jasotzen laguntzera joaten da.) LANPERNAX: (Burlazko begirunea egin da gero.) Aitzeki ederra den orain, mutillak ire inguruan eukitzeko. (Joaten da.) APALLU: (Agertuaz.) Zer da? Zer gertatu zaio gure kaleko erregiñari? MARI-DOMINGI: (Sekulako irudipenak egiñaz.) Ai! Ai! (APALLU'ren amu egiteko auikira.) APALLU: Baña, zer du? EZTI: (Soñean duan mantala kendu ta aizea emanaz asten zaio MARI-DOMINGI'ri.) APALLU: Arrigarria auxe. Iñork eztidazute esaten zer gerta dan. ATAUN: Lanpernax'ek illetatik eldu ta lurrera bota duala. APALLU eta EZTI: Sekula olakorik!! MARI-DOMINGI: (Onetan da garrantzi geioaz.) EZTI: (ATAUN'i.) Eta zuk nola utzi diozu? Ni emen egondu izan banitz etzan au gertatuko. Ezta, Mari-Domingi? ATAUN: Ezta naikoa oni egin diona egin eta gero igesi joatea. Nik dakit zer egin ari. (Joaten da.) MARI-DOMINGI: Joan da? EZTI: Bai, biotza; joan da. MARI-DOMINGI: (Jaikiaz eta ezer gerta ezpalitzaio bezela.) Ezta ezer. Txima astindu bat besterik eztik egin. Espetxera daramala ta, kito. APALLU: Pixkat orraztera sartu zaitez. Orain eramaten dan erara neronek orraztuko zaitut. MARI-DOMINGi: Sartuko naiz ba. (Sartzen da.) APALLU: (EZTI'ri.) Ik, berriz, nere ate ondoan guardia egin ire erregiñari. (Bizartegira joaten da.) Gabon-gabontzeta, Arkotxa'tar J.A.
|
